ერთმა მართალმა მეუდაბნოემ შეამჩნია, რომ ერთი მისი სნეული მოწაფე ხშირი ამოოხვრით მოუთმენლობას გამოხატავდა, უთხრა: "ნუ სულმოკლეობ, შვილო ჩემო! შენი სხეული, რომელიც სნეულებით არის ტანჯული, შეიძლება, შენი სულისთვის მაცხოვნებელ მკურნალად იქცეს. თუ შენი საქმეებით რკინას ჰგავხარ, ტანჯვის ცეცხლი ჟანგისგან განგწმენდს, ხოლო თუ ოქრო ხარ, მაშინ ეს ცეცხლი შენს სათნოებებს მეტ ბრწყინვალებას მიანიჭებს".

link

ჭეშმარიტ ადამიანს მშვენიერი სულის შინაგანი სიწმინდე გარეგნულადაც ალამაზებს: ღვთის სიყვარულის ღვთაებრივი სიტკბოება მის გარეგნულ იერსაც ატკბობს. სულის შინაგანი სილამაზე ადამიანის სულიერად დამამშვენებელი და გარეგნულად განმწმენდელია, და მას წარმოაჩენს მასში საღვთო მადლის არსებობის წყალობით; ამშვენებს და განწმენდს ყველაზე უბადრუკ ტანსაცმელსაც კი, რომელსაც ატარებს მადლცხებული კაცი ღვთისა.

link

ჩვენი სული ცვალებადია და ჰგავს რკინას, რომელსაც, თუ დაუდევრად მოვექცევით, ჟანგი შეჭამს, ხოლო თუ მას ცეცხლში გავახურებთ, განიწმინდება. ვიდრე ცეცხლშია იგი, მასვე ჰგავს, ისე, რომ არავის ძალუძს მასთან შეხება, რადგან ცეცხლია იგი. ასევეა სულიც, როდესაც მიისწრაფის ღვთისაკენ და ესაუბრება მას, ცეცხლი ხდება და წვავს თავის მტრებს, სწორედ მათ, რომლებიც ჩვეულებრივად თრგუნავენ მას, როდესაც უდარდელი ძილით სძინავს.

link

"სულსა ნუ დაივიწყებთ" (1 სოლ. 5, 19)! - ამბობს მოციქული და ამით გვიჩვენებს, რომ ისევე, როგორც ჩვეულებრივი ცეცხლი ქრება, თუ მას საწვავს არ დაამატებენ, და მით უფრო ჩქარა ჩაქრება - როცა წყალს დაასხამენ. - ჩვენს სულშიც მადლიც ცეცხლიც აუცილებლად შემცირდება წმიდა აზრების, წმიდა შეგრძნებების, ღვთივსათნო განზრახვებისა და საქმეების შემცირებისას, და კიდევ უფრო მალე ჩაქრება, როცა სულს იმით ამოვივსებთ, რაც სიწმიდისთვის საძაგელია.

link

როდესაც სახლს ალაგებენ, ცდილობენ, გაათავისუფლონ იგი უსარგებლო ნივთებისაგან; ისინი ტყუილად იკავებენ ადგილს, რომელიც, შესაძლოა, რაიმე საჭირო და სასარგებლო ნივთმა დაიკავოს. რა კარგი იქნებოდა, ამავე საშუალებით განწმენდილიყო ჩვენი სული! მაგრამ, საუბედუროდ, ჩვენზე როდია დამოკიდებული მისგან უვარგისი ანდა მავნე წარმოდგენების გამოდევნა; ამიტომაც საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე იმს აგნების შერჩევისას, რომლებსაც ყურადღებას აქცევ.

link

სწორედ ისე, როგორც სულს დააქვს მთელი გვამი, ასევე მთელი მსოფლიოს, ყველა ქვეყნების ერთად მზიდველი - ღმერთია და ისინი მაინც ვერ მოიცავენ მას. სული აღავსებს მთელ სხეულს - "რამეთუ სულმან უფლისამან აღავსო სოფელი" (სიბრძნე 1,7.) ოღონდ ჩვენი სული სხეულში, შიგნითაა დაბეჭდილი, შემოსაზღვრული, თუმცა, კაცმა რომ თქვას, მთლად ასეც არაა, რადგან სულს მაინც შეუძლია ყველგან ქროლვა. ღვთის სული არაა არსად ჩარაზული ანუ შემოფარგლული მსოფლიოთი, როგორაც კაცის სული.

link

"თუმც ადამიანის სულს, - წერს ნეტარი ავგუსტინე, - სამართლიანად უწოდებენ უკვდავს, მაგრამ იგი თავისებურად მაინც კვდება. სიკვდილი მოდის მაშინ, როცა ღმერთი ტოვებს სულს. ამ სიკვდილს კიდევ სხვა სიკვდილი მოსდევს, რომელსაც წმიდა წერილი მეორე სიკვდილს უწოდებს... ეს სიკვდილი ყველა უბედურებაზე უფრო მძიმე და საზარელია, რადგანაც იგი სულისა და ხორცის გაყრას კი არ ნიშნავს, არამედ მათ შეერთებას საუკუნო სატანჯველისთვის" (წმ. მამათა შრომების დამატება, ნაწილი XV, გვ...

link

ადრე, ცოდვით დაცემამდე, სულს ემორჩილებოდა სამშვინველიც და სხეულიც. ცოდვით დაცემის შემდეგ სულთან კავშირი დაზიანდა და სამშვინველი დაემორჩილა სხეულს. სხეულს რასაც უნდა იმას აკეთებინებს, სამშვინველი გადააადგილებს სხეულს, სული კი აგონიერებს მას. უფალმა ადამიანის გადასარჩენად სინდისი ჩადო მასში. სული მეცნიერია, ყველაფერი იცის და გრძნობს რაც მას ეხება. არჩევს რა არის კარგი და რა არის ცუდი. ტყუილად კი არ არის, უცხო ვინმე რომ ჩაგივლის, ხან გიხარია, ხან შე...

link

დაზიანებული სვინდისის მქონებელ სულს ახარებს, აცოცხლებს გულითადი რწმენა, რომელიც მას ყოვლისგანმაცხოველებელის, ყოვლისგანმანათლებელი მზის (ღვთის) მიმართ აქვს. რწმენამ გულის თვალი უნდა აახილოს, რაც იმას ნიშნავს რომ სულიერი მაღლა უნდა დადგეს მშვინვიერსა და ხორციელზე, საკუთარ დაბნელებულ ბუნებაზე, უნდა შეაღწიოს (და ეს მხოლოდ განწმენდილ გულს ძალუძს) სულიერ სამყაროში. და აი, აქ იგემებს სული შვებას, თუ იგემებს, რადგან ესაა მისი ნამდვილი სიცოცხლე, მისი სრულ...

link

ადამიანის სული ამოუწურავი სათავეა ენერგიისა, უხვი და მდიდარი წყაროა მამოძრავებელი ძალისა, ოღონდ ეს ძალა აუცილებლად უნდა გამოვლინდეს და წარიმართოს სწორი გზით. გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ პიროვნებები ერთმანეთისაგან სულიერად განსხვავდებიან. ზოგი მეამბოხე, მშფოთვარე ხასიათისაა, ზოგი - გულფიცხი და ავადმყოფურად მგრძნობიარე, ერთი სიტყვაც კი წონასწორობიდან რომ გამოიყვანს... მაგრამ არიან სათნო, წყნარი ადამიანები, შინაგანი სიმშვიდით სავსენი, რომელნიც...

link