მთელი შენი ყურადღება მხედველობის დაცვას მიაპყარი,რადგან ეს გრძნობა ქურდივითაა სწრაფად იპყრობს გონებას,ისე რომ თვალის დახამხამებაში ვნებიანი შეხედვით გონებაში კერპის სახე აღიბეჭდება,სული ამ კერპიტ ტკბება და გილი მისი სურვილითაა შეპყრობილი,_და ცოდვაშია კაცი,როგორც უფალმა ბრძანა ამის შესახებ: "...ყოველი, რომელი ხედვიდეს დედაკაცსა გულის-თქუმად მას,მუნვე იმრუშა მის თანა გულსა შინა თვისსა"(მათ.5,28)ამიტომაც გვიანდერძა სოლომონმა თვალების დაცვა:"შვილო,ნუგერევინ სიკეთე გულის-თქუმისაი,ნუცა მოინადირები თუალთაგან შენთა"(იგავ.6,25). თუკი ეს ქურდი შემოიჭრება და მოგინადირებს,იღვაწე,რომ აფროდიტეს კერპი,ანუ საძაგელი გულისთქმა არ აღიბეჭდოს შენს სულში.როგორ ვიჭვაწოთ?_ღმერთის მოხმობით:ფსალმუნთმგალობლოს თანახმად "ულისაი არს ცხოვრებაი".

link

"თვალები სულების შეხვედრის წერტილია!" - თქვა ერთმა ბრძენმა. სულის თვალი სულში აღწევს: იგი სანთელს ჰგავს, რომლის საშუალებითაც ჩვენ მეორე სულს ვუახლოვდებით, რათა გამოვცადოთ და შევიცნოთ იგი.
როდესაც ბრმას ვყურებთ თვალებში - საპასუხო გამოხედვის ამაო მოლოდინში, ჩვენ რაღაც იდუმალ, შემაშფოთებელ გრძნობას განვიცდით, ისევე, როგორც გვაშინებს სიბნელეში წყლის ყურება, ანდა უფანჯრებო სახლი.
მზერა - საიმედო ჯაჭვია, რომლითაც ბუნება ადამიანს საკუთარ თავზე მიაჯაჭვავს. მგრძნობიარე ადამიანი ბუნებას ხილული სახეებით აღიქვამს, ისინი ანცვიფრებენ და აღაფრთვანებენ მას. სულიერი ადამიანი თავისი სულის ცეცხლით ყველა სახეს რაღაც პირველქმნილ ელემენტს აძლევს, თვითნვე აღფრთოვანებულია ამ ერთადერთი ელემენტით. მაგრამ ეს მხოლოდ სულიერების დასაწყისია

link

link