ასეკტიკური მარხვის მენციერება, რომელმაც მონაზვნურ ტრადიციაში სრულყოფილებას მიაღწია, მთელი ეკლესიის

ასეკტიკური მარხვის მენციერება, რომელმაც მონაზვნურ ტრადიციაში სრულყოფილებას მიაღწია, მთელი ეკლესიის მიერ არის გაზიარებული, აქ ჩვენ ვხედავთ ადამიანის მიერ ქრისტეს სიტყვების შეწყნარებას, რომელთა მიხედვითაც ადამიანებზე გაბატონებული ჯოჯოხეთის ძალების დამარცხება მხოლოდ ლოცვითა და მარხვით არის შესაძლებელი. ეს მარხვა ეფუძნება თვით ქრისტეს მაგალითს, რომელიც ორმოცი დღის განმავლობაში მარხულობდა და შემდეგ პირისპირ შეხვდა სატანას. ამ შეხვედრაში დაემხო ადამიანის დაქვემდებარება მარტოოდენ პურზე და ამგვარად სათავე დაედო მის სულიერ გათავისუფლებას. ასეთი ასკეტიკური მარხვისათვის ეკლესიამ ოთხი პერიოდი გამოყო: დიდმარხვა – აღდგომამდე; ქრისტეშობისა – შობამდე; პეტრესა და პავლეს დღესასწაულამდე და მიძინებისა და ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულამდე. ყოველწლიურად ოთხგზის მოგვიხმობს ეკლესია, რათა განვიწმიდოთ და ხორცის მონობისაგან გავთავისუფლდეთ მარხვის წმიდა მკურნალობით. ყოველ ჯერზე ამ მკურნალობის წარმატებულობა დამყარებულია რამდენიმე ძირეულ წესზე, რომელთაგან უმთავრესია ხანგრძლივობა და განუწყვეტელობა მარხვისა.