ღმერთმა ადამიანი მართალი, უცოდველი, წმინდა შექმნა; ადამიანისთვის სულიერი საკვები იყო სიმართლე ანუ

ღმერთმა ადამიანი მართალი, უცოდველი, წმინდა შექმნა; ადამიანისთვის სულიერი საკვები იყო სიმართლე ანუ სიმართლის წყარო - უფალი ღმერთი. ღმერთთან ერთობაში ადამიანმა არ იცოდა შიმშილი და წყურვილი სიმართლისა, რადგან ჭარბად ჰქონდა იგი. შიმშილი და წყურვილი ადამიანმა მაშინ შეიგრძნო, როცა ცოდვის გამო დაკარგა უბიწოება და ჩამოშორდა სიმართლის წყაროს - ღმერთს. სულმა, რომელიც ცოდვის გამო მოწყდა თავის მშობლიურ სტიქიას - სიმართლეს, დაიწყო გაჭირვების, შიმშილისა და წყურვილის, სევდისა და სივიწროვის განცდა ჩვეული საკვების უკმარისობის გამო.