ხიბლი საწყის ეტაპზე ერთგვარი ეჭვით აღინიშნება. მასზე უკვე ის აღარ ეჭვობს, ვისაც იგი სრულიად დაუფლებულია. ხიბლი არასოდეს აჩერებს სისხლის მოძრაობას, არ ასწავლის სინანულს, არ ამცირებს ადამიანს საკუთარი თავის წინაშე, პირიქით მოძრაობაში მოჰყავს სისხლი, მოაქვს ერთგვარი უგემური შხამიანი სიამოვნება, დახვეწილად ეპირფერება ადამიანს, შთაუნერგავს დიდ წარმოდგენას თავის თავზე, სულში უყალიბებს საკუთარი მეს ხატს.