ზიარება ცხოვრების წყაროა მხოლოდ იმათთვის, ვინც მისთვის ღირსებით მოემზადა, ხოლო უღირსებისა და

ზიარება ცხოვრების წყაროა მხოლოდ იმათთვის, ვინც მისთვის ღირსებით მოემზადა, ხოლო უღირსებისა და უკეთურებისათვის დამსჯელ ცეცხლად გადაიქცევა. ზიარებისთვის პირველ რიგში მარხვით ვემზადებით, მაგრამ რადგანაც მარხვა თავისთავად სათნოება არაა, ამიტომ უსარგებლოა, თუ მმარხველს ჭეშმარიტი სათნოებებით არ შემოსავთ.