46. კეთილგონიერი, ფიქრობს რა ღვთის განგების განმკურნებელ ძალაზე, მადლიერბით იტანს მასზე დამტყდარ უბედურებას, თავისი ცოდვების გარდა, სხვას არავის ადანაშაულებს მასში. ხოლო უგუნური, როცა სცოდავს და ამის გამო ისჯება, თავისი უბედურების მიზეზად ან ღმერთს მიიჩნევს, ან ადამიანებს და ვერ გულისხმაჰყოფს ღვთის ბრძნულ ზრახვას.