როცა ადამიანი სათანადოდ შეინანებს, წყვეტს მხილებას

შეუძლებელია ადამიანმა ცხოვრების გზა ისე განვლოს, რომ სადმე არ წაიბორძიკოს. ადამიანი მისთვის დამახასიათებელი უყურადღებობის გამო ბორძიკობს, რადგან, ერთი მხრივ ეშმაკი, მეორე მხრივ ხორცი, სხვა მხრიდან კი სოფელი მუდმივ დაბრკოლებებს უქმნიან ცხოვრებაში. ამიტომ, როცა დაეცემა, მაშინვე უნდა წამოდგეს და შენდობა ითხოვოს. როცა ადამიანი სათანადოდ შეინანებს, მაშინ სინდისიც, რომელიც აქამდე აწუხებდა, შეწყვეტს მხილებას.