სიწმინდის დასაწყილსი ხდება, რომ აზრი სიძვის ვნების ვერ ეწყობა და ოცნებების გარეშე ძილში ეცემა კაცი,

სიწმინდის დასაწყილსი ხდება, რომ აზრი სიძვის ვნების ვერ ეწყობა და ოცნებების გარეშე ძილში ეცემა კაცი, შუაგული სიწმინდისა არის, როცა დანაყრება იწვევს ბუნებრივ აღძვრას, მაგრამ - ოცნების გარეშე; სიწმინდის მწვერვალი არის მოკვდინება ხორცისა (ხორცის აღძვრის), რომელიც არაწმინდა აზრების დაძლევით მიიღწევა. ჭეშმარიტად დიდია იგი, ვინც ყოველგვარი სხეულისა და სილამაზის მიმართ უგრძნობელობა მოიხვეჭა.