მარხვა ძველ სჯულშიც არა ყოველთვის ნიშანვდა მწუხარებას, არამედ სულიერი კმაყოფილებით და სიხარულით უნდა ყოფილიყო მიღებული. ჩვენცა, ძმანო ქრისტიანენო, არა სულმოკლეობითა და მწუხარებითა, არამედ სულიერითა კმაყოფილებითა და ერთგულებითა შევუდგეთ დღეთა ამათ მარხვისათა, წმინდა ვყოთ მარხვა, ვქადაგოთ მსახურება, შევიკრიბოთ ერი ეკლესიასა შინა და წმინდა ვყოთ ეკლესია.