ავტორი:
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი
თემა: მრისხანება
ტაძარშიც კი, სადაც სალოცავად მოვდივართ, აღსარების ან ზიარების მოლოდინშიც არ გვტოვებს გაღიზიანება. ასე გადის მთელი დღე მუდმივ დაძაბულობაში, დაძინებამდე თან დაგვაქვს მუდმივი ბოღმა სხვების მიმართ. ეს გაღიზიანება ფეთქებადი ნივთიერების მსგავსია და ერთი ნაპერწკალიც კმარა, რომ რისხვაში გადაიზარდოს. მრისხანება კი დროებითი შეშლილობაა! ამ დროს საშინელი სანახავები ვართ. ჩვენ მარტო ქრისტიანულ სახეს კი არ ვკარგავთ, არამედ აღარაფერი რჩება ჩვენში ადამიანური. განრისხებულ ადამიანზე ტყუილად კი არ ამბობენ: „გამხეცდაო“. უმსგავსი სიტვყვების რა ნაკადს აღარ უშვებს პირიდან მისი ბაგე.
|
|
|
