ბევრს ვიცნობ, თავის ცოდვებზე რომ ტირიან, მაგრამ სიკეთეს არაფერს შვრებიან. ისინი მარხულობენ, მაგრამ ისეთი ძუნწები არიან, როგორც მევახშენი; მრისხანებენ, როგორც მძვინვარე მხეცები და ახლობლებზე ძვირს უფრო ხალისით ამბობენ, ვიდრე კარგს. ეს სინანული არ არის. თუ ვმარხულობთ, თუ ცილს ვწამებთ მოყვასს, მაშინ არათუ სარგებელს არაფერს მივიღებთ, არამედ პირიქით, დავზარალდებით კიდეც (წმ. იოანე ოქროპირი).