შოთა რუსთაველი - ციტატები, ამონარიდები

კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, ასრე მისგან განაწირსა!

ილოცავს, იტყვის: "მაღალო ღმერთო ხმელთა და ცათაო, ზოგჯერ მომცემო პატიჟთა, ზოგჯერ კეთილთა მზათაო, უცნაურო და უთქმელო, უფალო უფლებათაო, მომეც დათმობა სურვილთა, მფლობელო გულის-თქმათაო!

რამცა სადა გაუმარჯვდა კაცსა, ფიცთა განმტეხელსა!

მაგრა თუ ჭირსა არ დასთმობ, ლხინი რა დასათმობია!

თუ ბრძენი ხარ, ყოველნი ბრძენნი აპირებენ ამაა პირსა: ხამს მამაცი მამაცური, სჯობს, რაზომცა ნელად ტირსა, ჭირსა შიგან გამაგრება ასრე უნდა, ვით ქვითკირსა, თავისისა ცნობისაგან ჩავარდების კაცი ჭირსა.

"სიყვარული აღგვამაღლებს", ვით ეჟვანნი ამას ჟღერენ, შენ არ სჯერხარ, უსწავლელნი კაცნი ვითმცა შევაჯერენ!

სდევს მიჯნურსა ფათერაკი, სათუთროსა დაანაღვლებს, მაგრა ბოლოდ ლხინსა მისცემს, ვინცა პირველ ჭირსა გასძლებს; მიჯნურობა საჭიროა, მით სიკვდილსა მიგვაახლებს, გასწავლულსა გააშმაგებს, უსწავლელსა გაასწავლებს".

მთვარე მზესა მოეშოროს, მოშორვება განანათლებს, რა ეახლოს, შუქი დასწვავს, გაეყრების, ვერ იახლებს, მაგრა ვარდსა უმზეობა გაახმობს და ფერსა აკლებს, ჩვენ ვერ-ჭვრეტა საყვარლისა ჭირსა ძველსა გაგვიახლებს.

კვლა იტყვის: "გულო, რაზომცა გაქვს სიკვდილისა წადება, სჯობს სიცოცხლისა გაძლება, მისთვის თავისა დადება, მაგრა დამალე, არ გაჩნდეს შენი ცეცხლისა კვლა დება, ავად შეჰფერობს მიჯნურსა მიჯნურობისა ცხადება!"

ვთქვა მიჯნურობა პირველი და ტომი გვართა ზენათა, ძნელად სათქმელი, საჭირო გამოსაგები ენათა; იგია საქმე საზეო, მომცემი აღმაფრენათა; ვინცა ეცდების, თმობამცა ჰქონდა მრავალთა წყენათა.