
მიეც გლახაკთა საჭურჭლე, ათავისუფლე მონები
მიეც გლახაკთა საჭურჭლე, ათავისუფლე მონები
უგულო კაცი ვერ კაცობს, კაცთაგან განაკიდიან
არს უკეთესი, რაცაღა სწადს განგებასა ზენასა
აწყა ვცან საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია
ვჰგმობ კაცსა აუგიანსა, ცრუსა და ღალატიანსა
ვცან სიმოკლე ბოროტისა, კეთილია მისი გრძელი
ავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა
რაცა მოვა საქმე ზენა, მომავალი არ აგვცდების
არ-სასმენლისა მოსმენა არს უმჟავესი წმახისა
ოდეს კაცსა დაეჭიროს, მაშინ უნდა ძმა და თვისი