407. ასევე, როდესაც რაიმე სიკეთეს ვაკეთებ, როგორ უნდა დავიმდაბლო გონება? ან როგორ ვუსაყვედურო თავს, სიკეთის აღსრულების შემდეგ?
იხილეთ სრულად
გონების დასამდაბლებლად, თუნდაც ყველა კეთილი საქმე რომ აღასრულო და ყველა მცნებები დაიცვა, გაიხსენე ის ვინც თქვა: „ოდეს ჰყოთ ბრძანებული თქუენდა, თქუთ, ვითარმედ: მონანი ვართ უხმარნი; რომელი თანა-გუედვა ყოფად, ვყავთ“ (ლუკა 17, 10), მით უმეტეს, რომ ჯერ ერთი მცნების აღსრულებისთვისაც კი არ მიგვიღწევია. კეთილი საქმის აღსრულებისას ყოველთვის ასე უნდა ვიფიქროთ, საკუთარ თავს უნდა ვუსაყვედუროთ და ვთქვათ: არ ვიცი, სათნოა თუ არა ის ღვთისათვის. თუ საქმეს ღვთის ნ...
ერთი მონასტრის წინამძღვარი ღვთივსათნო ადამიანი, ყოველგვარი სათნოებებით შემკული და ღატაკთა მიმართ მოწყალე იყო. იგი დღედაღამ აღავლენდა ღვთის მიმართ ასეთ ლოცვას: „უფალო! ცოდვილი ვარ, მაგრამ შენი გულმოწყალების იმედი მაქვს, შენი წყალობ...
იხილეთ სრულად
ერთი მონასტრის წინამძღვარი ღვთივსათნო ადამიანი, ყოველგვარი სათნოებებით შემკული და ღატაკთა მიმართ მოწყალე იყო. იგი დღედაღამ აღავლენდა ღვთის მიმართ ასეთ ლოცვას: „უფალო! ცოდვილი ვარ, მაგრამ შენი გულმოწყალების იმედი მაქვს, შენი წყალობით ცხონებას ვიმედოვნებ. გევედრები, მეუფეო, ნუ განმაშორებ ჩემს ძმებს მომავალ საუკუნეში; ისინიც ჩემთან ერთად დაამკვიდრე სასუფეველში!“.დიდხანს ლოცულობდა კაცთმოყვარე წინამძღვარი და უფალმა ასეთი სახით გამოუცხადა მას თავისი ნე...
645. თუკი ვინმე საკუთარ თავს სიკვდილის ხსოვნას აიძულებს და ამიტომ ცდილობს სიკეთე აკეთოს, ნუთუ ის ამის გამო ისეთ საზღარუს არ მიიღებს, როგორც თავისუფალი ნებით მოქმედი?
იხილეთ სრულად
კარგია თუ ადამიანი სიკვდილს იხსენებს, რათა მიეჩვიოს და გააცნობიეროს თავის მოკვდავობა, ხოლო მოკვდავი - წარმავალია, წარმავალი კი, უნდა მას ეს თუ არა, დატოვებს ამ საუკუნეს. ადამიანი, სიკვდილის უწყვეტი ხსოვნის საშუალებით, თავისუფალი ნებით სიკეთის ქმნას ეჩვევა. ხოლო თუ ის სიკეთის კეთებას მაშინ იწყებს, როცა სიკვდილს თვალებში უყურებს, ეს სხვა საქმეა. პირველი, სიკვდილის ხსოვნაში ხშირი ვარჯიშიდან გამომდინარე, თავისუფალი ნებით იღწვის, ხოლო მეორე - მოახლოებ...
404. როცა რომელიმე საქმე ღვთისნიერი მგონია, ხოლო აზრი მას, ვითარცა უკეთურს, ეწინააღმდეგება და ხელს უშლის მის აღსრულებას, მაშინ როგორ მივხვდე, ის სინამდვილეში კეთილია თუ არა?
იხილეთ სრულად
როცა რომელიმე საქმე ღვთისნიერი გგონია, მაგრამ აზრი მას ეწინააღმდეგება, მაშინ სწორედ აქედან შეგიძლია მიხვდე, სინამდვილეში ღვთისგანაა ის თუ არა. იმიტომ რომ, თუ ჩვენი გული, როცა ვლოცულობთ სიკეთეში მტკიცდება, და ეს სიკეთე არათუ მცირდება, არამედ იზრდება, მაშინ ეს საქმე ღვთისგანაა, მიუხედავად იმისა, რჩება თუ არა ჩვენი შეურაცხმყოფელი საპირისპირო აზრი ჩვენს გონებაში; რამეთუ ეშმაკის შური სიკეთეს ყოველთვის მწუხარებას უპირისპირებს, მაგრამ ლოცვით ეს (სიკეთე)...
565. საცხოვრებლის აბბას ვედრება იმავე ბერისადმი.
ჩემო მამაო, მძიმე ჟამი დაგვიდგა, ევედრე ღმერთს, რომ ჩაიაროს მან, და ჩვენ, შენი მონები ჩვენი ცოდვების გამო ყოველგვარი განსაცდელისაგან დაცულები ვიყოთ.
იხილეთ სრულად
თუ სიკეთეს გავაკეთებთ, ღმერთი შეგვეწევა და მძიმე ჟამი არ შეგვეხება; და თუ ბოროტებას გავამრავლებთ, მაშინ საკუთარ თავს ნაადრევად მოვუმზადებთ სიკვდილს. ხოლო, თუ თქვენ სიკეთეში დარჩებით, მაშინ ღმერთი თავის ანგელოზს გამოგზავნის, რომელიც ნიშნით დაგვბეჭდავს, რათა ანგელოზის მომავალმა შემართულმა მახვილმა წმინდანთა ლოცვებით გვერდი აგვიქციოს, ამინ.
585. როგორ უნდა გავიგოთ მაცხოვრის სიტყვები: „ეგრეთ ბრწყინევდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რათა იხილნენ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდნენ მამასა თქუენსა ზეცათასა“ (მათ. 5.16)?
იხილეთ სრულად
ეს სიტყვები იმას კი არ ნიშნავს, თითქოს უფალი გვამცნობდეს, რომ მაჩვენებლები ვიყოთ, არამედ იგი ღვთისთვის სათნო ცხოვრებისაკენ მოგვიწოდებს. როგორც მზის სინათლის ხილვისას ჩვენ ხოტბას ვასხამთ არა ჰაერს, ნათებაში რომ მონაწილეობს, არამედ მზეს, რომელსაც აქვს ნათელი და ასხივებს მას; ასევე, სათნოებებით შემკული ადამიანის ხილვისას ჩვენ განვადიდებთ მზეს სიმართლისას, რადგანაც ასეთ კაცს, როგორც კი შესამჩნევი გახდება, ადამიანები სიმართლის მზის – ქრისტეს განდიდები...
ეგვიპტეში ორი ღვიძლი ძმა ცხოვრობდა - პაისი და ისაია, რომლებიც თავიანთი ქვეყნის ერთ-ერთი უმდიდრესი ვაჭრის შვილები იყვნენ. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ მთელი ქონება ორ თანაბარ ნაწილად გაყვეს და ერთმანეთში განსჯიდნენ, როგორი ცხოვრე...
იხილეთ სრულად
ეგვიპტეში ორი ღვიძლი ძმა ცხოვრობდა - პაისი და ისაია, რომლებიც თავიანთი ქვეყნის ერთ-ერთი უმდიდრესი ვაჭრის შვილები იყვნენ. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ მთელი ქონება ორ თანაბარ ნაწილად გაყვეს და ერთმანეთში განსჯიდნენ, როგორი ცხოვრება აერჩიათ. ისინი ამბობდნენ:-თუ ვაჭრობას დავიწყებთ, ვინ იცის, გარდაცვალების შემდეგ ვის დარჩება ჩვენი ნაშრომი? ამასთან ერთად, სულ უნდა გვეშინოდეს, რომ არ გავკოტრდეთ, ან ყაჩაღები არ დაგვესხნენ თავს, ან ზღვაში არ ჩავიძიროთ....
398. თუკი ვინმეს კეთილი საქმის გაკეთება სურს, მაგრამ მხოლოდ პირად სარგებელზე ფიქრობს, ან საკუთარი ნება ამოძრავებს, ეთვლება თუ არა მას ეს სიმართლეში?
იხილეთ სრულად
ჩვენ ვიცით, რომ თუ ვინმე მარხვას საკუთარი ნებით რაიმეს უმატებს, ან ადამიანებისაგან განდიდებას და მისგან გამომდინარე სარგებელს ეძებს, მაშინ მისი მარხვა საზიზღრობაა ღვთის თვალში. ისრაელიანებიც მარხულობდნენ, მაგრამ ვინაიდან, მარხვის დროს, სხვებს ამცირებდნენ და საკუთარ ნებას ასრულებდნენ, ამიტომ ღმერთი წინასწარემტყველ ესაიას მეშვეობით საყვედურობდა და ეუბნებოდა მათ: „განა ეს არის მარხვა, მე რომ ავირჩიე?“ (ის. 58, 6). ასევა აქაც, ყოველი კეთილი საქმე, რო...
623. ერთმა ქრისტესმოყვარე კაცმა მეორე ბერს ჰკითხა და უთხრა: ჩემო მამაო, მსურს ჩემი საკუთრების ნაწილი ქველმოქმედებისთვის გავცე. ამიტომ გთხოვ, მითხარი როგორ მოვიქცე, რომ სიხარულით დავბრუნდე სახლში: მცირედ-მცირედ აღვასრულო ქველმოქმედება, თუ ერთ ჯერზე?
იხილეთ სრულად
ძმაო! მე არ შემიძლია სათანადო პასუხის გაცემა, თუმცა წერილი შეგაგონებს, როდესაც ამბობს: „ნუ ეტყვი შენს ახლობელს: წადი, ხვალ მოდი და მოგცემო, თუ მისაცემელი თანხა გაქვს“ (იგავ. 3, 28). მაგრამ სათნოებათა საზომები განსხვავებულია და თითოეული თავის ძალისაებრ მოქმედებს: ერთ ადამიანს თავისი შემოსავლიდან მცირედის გაცემა შეუძლია, მეორე საკუთრების მეათედს გასცემს, ზოგი მეოთხედს, ზოგი მესამედს, ხოლო ზოგი ნახევარს - თითოეული თავის საზომის მიხედვით. ხოლო ვისაც ...
405. კი მაგრამ, როგორ? როდესაც სიკეთეს მწუხარების გარეშე ვაკეთებ, ნუთუ ამის გამო ის უკვე ღვთისნიერი აღარაა? და როცა მცირედ ქველმოქმედებას აღვასრულებ და გონებაში მწუხარება არ შემოდის, ნუთუ ეს იმას ნიშნავს, რომ მე ის ნაადრევად გავაკეთე და ნამოქმედარი არ ესათნოება ღმერთს? გთხოვ ჩემო მამაო, გამინათე გული
იხილეთ სრულად
როდესაც ვინმე, სიკეთეს აკეთებს და ხედავს, რომ მის აზრს მწუხარება არ ხვდება, მაშინ ის უდარდელობას არ უნდა მიეცეს და არ უნდა იფიროს, თითქოს ეს საქმე წუხილის გარეშე ჩაივლის; ყოველგვარი კეთილი საქმე საღმრთო გზას მიეკუთვნება, და არ ცრუობს ის, რომელმაც თქვა: „იწრო არს ბჭე და საჭირველ გზაი, რომელი მიიყვანებს ცხოვრებასა“ (მათე. 7, 14) თუ კეთილი საქმე მწუხარების გარეშე ჩაივლის, მაშინ საქმის დამთავრების შემდეგ ის მაინც ეწვევა ადამიანს. ვინც სიკეთეს გულმოდგ...
