398. თუკი ვინმეს კეთილი საქმის გაკეთება სურს, მაგრამ მხოლოდ პირად სარგებელზე ფიქრობს, ან საკუთარი ნება ამოძრავებს, ეთვლება თუ არა მას ეს სიმართლეში?
იხილეთ სრულად
ჩვენ ვიცით, რომ თუ ვინმე მარხვას საკუთარი ნებით რაიმეს უმატებს, ან ადამიანებისაგან განდიდებას და მისგან გამომდინარე სარგებელს ეძებს, მაშინ მისი მარხვა საზიზღრობაა ღვთის თვალში. ისრაელიანებიც მარხულობდნენ, მაგრამ ვინაიდან, მარხვის დროს, სხვებს ამცირებდნენ და საკუთარ ნებას ასრულებდნენ, ამიტომ ღმერთი წინასწარემტყველ ესაიას მეშვეობით საყვედურობდა და ეუბნებოდა მათ: „განა ეს არის მარხვა, მე რომ ავირჩიე?“ (ის. 58, 6). ასევა აქაც, ყოველი კეთილი საქმე, რო...
399. საერთოდ ყველაფერს ნელა ვსწავლობ, მაგრამ რატომღაც ფსალმუნები სწრაფად შევისწავლე. ღვთისგანაა ეს თუ დემონისგან?
იხილეთ სრულად
რამდენადაც ღმერთი გეხმარება, იმდენად სიმდაბლით ისწავლე. ღვთის სიტყვის ადვილად სწავლა ეშმაკის ხელშეწყობით არ ხდება, რამეთუ ეს ღვთის თესლია; მაგრამ როდესაც ვინმე ღმერთს არ უსმენს, მაშინ მტერი თავის ღვარძლსაც თესავს. და თუ გინდა გონება დაიმდაბლო, შემდეგი მაგალითი უთხარი მას: ის ვინც მეუფისაგან სახარებისეული მონების მსგავსად ვერცხლს მიიღებს და არ შესძენს და არ გაამრავლებს მას, რა მოელის მას? და გონება გიპასუხებს, რომ ის იმას დაიმსახურებს, რაც იმ მონა...
400. რადგან სიკეთე ღვთისგანაა, ენიჭება თუ არა ის ცოდვილებს? და თუ ენიჭება, რატომ?
იხილეთ სრულად
„ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველივე ნიჭი სრული ზეგარდამო არს გარდამოსრულ მამისაგან ნათლისა“ (იაკ. 1, 17). და რადგან ღმერთი კეთილია, ამიტომ ყოველგვარ სიკეთეს გვანიჭებს, როგორც მისი ქველმოქმედებით სინანულისკენ მოწოდებულებს. პავლე მოციქულის სიტყვის თანახმად: „ქრისტე იესუ მოვიდა სოფლად ცოდვილთათვის ცხორებად, რომელთაი პირველი მე ვარ. არამედ ამისთვის შევიწყალე, რაითა ჩემდა მომართ აჩუენოს პირველად იესუ ქრისტემან ყოველი სულგრძელებაი მისი“ (1 ტიმ. 1, 1...
401. როგორ შეძლებს ვინმე ღვთის ღირსეულ მადლიერებას?
იხილეთ სრულად
როდესაც უმნიშვნელო ადამიანები, ვიღაცას ყველაფერს პატიობენ ან დიდი ჭირისაგან იხსნიან და ის მათი მადლიერია და ამ ქველმოქმედების შესახებ საქვეყნოდ აცხადებს, მაშინ მით უმეტეს ჩვენ, ყოველთვის ვსარგებლობთ რა ღვთის ქველმოქმედებით, როგორ შევძლებთ მისდამი მადლიერების გამოხატვას, რომელმაც ჯერ შეგვქმნა, შემდეგ მტრის წინააღმდეგ დახმარების ხელი გამოგვიწოდა, გულისხმიერი გონება, ხორციელი სიმრთელე, თვალების ნათელი და სიცოცხლის სუნთქვა მოგვანიჭა და რაც ყველაზე მნ...
402. შეუძლიათ თუ არა დემონებს, ვინმეს რაიმე კეთილი აუწყონ? რით მჟღავნდება, რომ ეს სიკეთე დემონისგანაა და რით განსხვავდება ის საღმრთო სიკეთისაგან?
იხილეთ სრულად
ზოგიერთს ეჩვენება, რომ სიკეთეს იხვეჭს, მაგრამ სინამდვილეში ბოროტისაგან იხიბლება. ეშმაკისაგან მომდინარე, ყველანაირი სიკეთე ადამიანს ხიბლავს და თუ ზუსტად გამოვიკვლევთ, მოჩვენებითი აღმოჩნდება, რამეთუ ეშმაკი ცრუა და მასში არაა ჭეშმარიტება (იოანე 8, 44); და ამას (ამ მოჩვენებით სიკეთეს), შედეგი ადასტურებს. მოციქულის სიტყვის თანახმად, მისი სინათლე სიბნელით მთავრდება, რომელიც ეშმაკის მაცნეებზე საუბრისას ამბობს, რომ ისინი სიმართლის მსახურთა სახეებს ღებულო...
403. თუ აღმოჩნდა, რომ მოჩვენებითი სიკეთე დემონებისგანაა, მაშინ ამიხსენი, როგორ ავარიდო თავი შენიღბულ საშიშროებას?
იხილეთ სრულად
სიკეთე ყოველთვის სიკეთედ უნდა მივიჩნიოთ. ხოლო თუ გამოცდის შემდეგ სიკეთე ბოროტება აღმოჩნდა, მაშინ უნდა უკუვაგდოთ ის. ისევე, როგორც ვინმეს საჭმელი დანახვისას შეიძლება კარგი ჰგონია, მაგრამ გასინჯვისას, შეიგრძნობს რა უსიამოვნო სიმწარეს, მაშინვე გადმოაფურთხებს (როგორც, მაგალითდ: ბერძნული კაკალი, ნუში ან მათი მსგავსი სხვა რამ, გემოთი კარგ ნაყოფებად ითვლება, მაგრამ თუ ადამიანი სიმწარეს ყურადღებას არ მიაქცევს და ნაყოფს შეჭამს, მაშინ მუცელს გაიმწარებს და ...
404. როცა რომელიმე საქმე ღვთისნიერი მგონია, ხოლო აზრი მას, ვითარცა უკეთურს, ეწინააღმდეგება და ხელს უშლის მის აღსრულებას, მაშინ როგორ მივხვდე, ის სინამდვილეში კეთილია თუ არა?
იხილეთ სრულად
როცა რომელიმე საქმე ღვთისნიერი გგონია, მაგრამ აზრი მას ეწინააღმდეგება, მაშინ სწორედ აქედან შეგიძლია მიხვდე, სინამდვილეში ღვთისგანაა ის თუ არა. იმიტომ რომ, თუ ჩვენი გული, როცა ვლოცულობთ სიკეთეში მტკიცდება, და ეს სიკეთე არათუ მცირდება, არამედ იზრდება, მაშინ ეს საქმე ღვთისგანაა, მიუხედავად იმისა, რჩება თუ არა ჩვენი შეურაცხმყოფელი საპირისპირო აზრი ჩვენს გონებაში; რამეთუ ეშმაკის შური სიკეთეს ყოველთვის მწუხარებას უპირისპირებს, მაგრამ ლოცვით ეს (სიკეთე)...
405. კი მაგრამ, როგორ? როდესაც სიკეთეს მწუხარების გარეშე ვაკეთებ, ნუთუ ამის გამო ის უკვე ღვთისნიერი აღარაა? და როცა მცირედ ქველმოქმედებას აღვასრულებ და გონებაში მწუხარება არ შემოდის, ნუთუ ეს იმას ნიშნავს, რომ მე ის ნაადრევად გავაკეთე და ნამოქმედარი არ ესათნოება ღმერთს? გთხოვ ჩემო მამაო, გამინათე გული
იხილეთ სრულად
როდესაც ვინმე, სიკეთეს აკეთებს და ხედავს, რომ მის აზრს მწუხარება არ ხვდება, მაშინ ის უდარდელობას არ უნდა მიეცეს და არ უნდა იფიროს, თითქოს ეს საქმე წუხილის გარეშე ჩაივლის; ყოველგვარი კეთილი საქმე საღმრთო გზას მიეკუთვნება, და არ ცრუობს ის, რომელმაც თქვა: „იწრო არს ბჭე და საჭირველ გზაი, რომელი მიიყვანებს ცხოვრებასა“ (მათე. 7, 14) თუ კეთილი საქმე მწუხარების გარეშე ჩაივლის, მაშინ საქმის დამთავრების შემდეგ ის მაინც ეწვევა ადამიანს. ვინც სიკეთეს გულმოდგ...
406. შეუძლია თუ არა ადამიანს თავისი ნებით რაიმე სიკეთეზე ფიქრი?
იხილეთ სრულად
არც თუ იშვიათად ბუნებრივმა აზრმა შეიძლება კეთილი ფიქრი აღძრას, ამგრამ ესეც ღმერთს უნდა მივაწეროთ, რამეთუ ჩვენი ბუნების შემოქმედი ისაა. ხოლო ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ სიკეთეს სხვაგვარად ვერ აღვასრულებთ, თუ არა ღვთის მცნებებით; ანუ, ჩვენი გული სიკეთის აღსრულებაში მაშინ მტკიცდება, როდესაც მათ თვალწინ წარმოვიდგენთ.
407. ასევე, როდესაც რაიმე სიკეთეს ვაკეთებ, როგორ უნდა დავიმდაბლო გონება? ან როგორ ვუსაყვედურო თავს, სიკეთის აღსრულების შემდეგ?
იხილეთ სრულად
გონების დასამდაბლებლად, თუნდაც ყველა კეთილი საქმე რომ აღასრულო და ყველა მცნებები დაიცვა, გაიხსენე ის ვინც თქვა: „ოდეს ჰყოთ ბრძანებული თქუენდა, თქუთ, ვითარმედ: მონანი ვართ უხმარნი; რომელი თანა-გუედვა ყოფად, ვყავთ“ (ლუკა 17, 10), მით უმეტეს, რომ ჯერ ერთი მცნების აღსრულებისთვისაც კი არ მიგვიღწევია. კეთილი საქმის აღსრულებისას ყოველთვის ასე უნდა ვიფიქროთ, საკუთარ თავს უნდა ვუსაყვედუროთ და ვთქვათ: არ ვიცი, სათნოა თუ არა ის ღვთისათვის. თუ საქმეს ღვთის ნ...
