
ქრისტეს აღდგომით სიკვდილი ჩვენთვის მარადისობაში დაბადებად და ჭეშმარიტი ცხოვრების საწყისად იქცა. გქონდეს სიკვდილის უნარი ამქვეყნიურისათვის – ეს ხელოვნებაა ცხოვრებისა.
ქრისტეს აღდგომით სიკვდილი ჩვენთვის მარადისობაში დაბადებად და ჭეშმარიტი ცხოვრების საწყისად იქცა. გქონდეს სიკვდილის უნარი ამქვეყნიურისათვის – ეს ხელოვნებაა ცხოვრებისა.
ზოგჯერ ადამიანი ფულს აგროვებს თითქოს იმისთვის, რომ სხვებს დაეხმაროს. ეს სიცრუეა. ფულს რომ დააგროვებს ადამიანი, უსულგულო ხდება თავისი ახლობლებისა და მეგობრების მიმართაც კი
ღვთის სიყვარულის დატევა მხოლოდ ადამიანის სულს შეუძლია, მას შეუძლია შესვლა ღმერთთან საიდუმლო ერთობაში, შეუძლია გახდეს ანარეკლი, ღვთაებრივ სრულყოფილებათა ერთგვარი ასახვა.
თქვა უფალმა: "რომლითა განკითხვითა განიკითხვიდეთ, განიკითხნეთ" (მთ. 7, 2). თუ ჩვენ არ შევუნდობთ კაცს, არც ღმერთი მოგვიტევებს ცოდვებს - ისინი ქვის მეწყერივით დაფარავენ ჩვენს ლოცვას.
ადამიანი მუდმივად სცოდავს, ამიტომ სინანულის გრძნობა ქრისტიანისათვის მუდმივი განცდა უნდა იყოს; სიკვდილის ხსოვნის მტერი კი მრავალმზრუნველობა, მრავალმეტყველება და ხუმრობაა.
ნიშანდობლივია, პატრიარქ ფლაბიანეს დასმული შეკითხვა მეფე თეოდოსიოსისადმი, რომელსაც ანტიოქიის დასჯა სურდა: - "შენ შეგიძლია მოკლა, მაგრამ განა შეგიძლია კვლავ დაუბრუნო სიცოცხლე?".
მფარველი ანგელოზები ღვთისაგან კაცთა დასახმარებლად წარმოიგზავნებიან და ისინიც ადამიანს, როგორც ღვთის ხატს, სიყვარულითა და ხალისით ემსახურებიან, თანაუგრძნობენ და არ უარყოფენ.
შეუძლებელია მონაზვნობა მორჩილების გარეშე, როგორც სიცოცხლე სუნთქვის გარეშე; მორჩილება - ეს მონაზვნის სუნთქვაა. მორჩილების გარეშე მონაზონი ოდნავ თუ განსხვავდება ერისკაცისაგან.
თეთრხალათიანი განგსტერების კისერზე - ასობით და ათასობით უდანაშაულოთა სისხლია. ისინი მათი ხელით მოკლულ ბავშვებთან ერთად დიდ ორმოში რომ ჩაეყარათ, ჩვილების სისხლში ჩაიხრჩობოდნენ.
მცნებები - ეს ერთიანი ოქროს ჯაჭვია. ამ ჯაჭვიდან ერთი რგოლიც რომ ამოვარდეს ან გაწყდეს, მაშინ დედამიწაზე ღმერთთან ურთიერთობა და საუკუნო ცხოვრება შეუძლებელი გახდება ადამიანისათვის.