ყოველი ადამიანი - წმინდა მამების სწავლებით - პატარა სამყაროა; თითოეული ადამიანი არის განუმეორებელი ინდივიდუალობა. ტელევიზორი უნიფიცირებას უკეთებს, პიროვნულობას უკარგავს ადამიანს.
ჩვილების მოკვლა დანაშაულია ღვთაებრივი და ადამიანური სამართლის წინაშე, ოჯახისა და ცოლქმრობის იდეის წინაშე, თვით ადამიანური ბუნების წინაშე, საკუთარი ერისა და მთელი კაცობრიობის წინაშე.
ადამიანის სული ღმერთს ეკუთვნის. მან ის თავისთვის შექმნა; ადამიანის სული - ეს ღვთაებრივი სიყვარულის ობიექტია, მთელს ქმნილ სამყაროში ერთადერთი ძვირფასეულობაა, რომლის თავისად ქონა სურს უფალს.
უფალი გარდამოვიდა ზეციდან, რათა საქმით ეჩვენებინა ჩვენთვის, რომ ღმრთისთვის არ არსებობს არც ელინი, არც ბარბაროსი, არც იუდეველი. იგი განხორციელდა, რათა აღესრულებინა ყველა ადამიანის ერთობა ღმერში
აბორტების დაშვება ან დაუსჯელობა მშობლებს ისეთ ტირანულ უფლებებს ანიჭებს, რომელიც ადამიანს ჯერ არ ჰქონია, ტირანისა, რომელსაც შეუძლია თავისი სურვილით მოკლას ან ცოცხალი დატოვოს თავისი ქვეშევრდომი.
უმაღლესი ჭეშმარიტებისკან სიმართლეს მივყავართ. ქრისტიანის აზრები, სიტყვები და საქმეები ერთიანი უნდა იყოს. იოანე კრონშტადტელი ამბობს: "თუ ადამიანს ატყუებ, მაშინ აუცილებლად ღმერთის წინაშეც იცრუებ
სული არის სამშვინველის თვალი, რომელიც მარადისობისკენ იმზირება. ჩვენი სული მძინარე მდგომარეობაშია. იგი იმ განძს ჰგავს, რომელიც ღრმად არის ჩაფლული მიწაში. მიწა ჩვენი ამაო აზრები, ვნებები და ცოდვებია
არანაირ გარეგნულ გარემოებებს არ ძალუძთ ადამიანი ბედნიერი გახადონ, მას ამაოდ უნდა მისი პოვნა გარეთ, ეს მაშინ, როცა ის თავად მასშია, სიხარულს ხილულსა და ხელშესახებში ეძებს, ის კი უხილავსა და სულიერშია.
სიამაყისგან იკარგება მადლი ღვთისა, მასთან ერთად კი სიყვარული ღმერთის მიმართ, ასევე შემართება ლოცვაში, მაშინ სული იტანჯება ავი ზრახვებით და არ გაეგება, რომ საჭიროა მორჩილება, საჭიროა მტრებისადმი სიყვარული.
სიამაყე – არანორმალური მდგომარეობაა. ამაყი თავის სულს დემონურ იმპულსებს უღებს, ის საშინელ სულიერ „რადიაციულ ველში“ მოხვედრილი ადამიანია. სიამაყის ერთ–ერთი გამოვლინება და მისკენ მიმავალი გზა – ეს ურჩობაა.
