არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი) - ციტატები, ამონარიდები

ადამიანის სულის რვა ვნება, ერთიმეორეზე საშინელი, რვა კედელივით აღმართულა ადამიანსა და ღმერთს შორის, ერთი მათგანი - ამპარტავნება კი თითქმის ზეცას სწვდება

წინამძღვარი არც გართობისათვის გვეძლევა და არც „სიმყუდროვისთვის“, არც მრავალსიტყვიანი საუბრებისთვის და არც ფარული მეტოქეობისთვის, არამედ ცხონებისთვის.

უპირისპირებს რა ბავშვის სიცოცხლეს - პირად კეთილდღეობას, დედა უარს ამბობს საკუთარ ჯვარზე, უფრო მეტიც, ბავშვის მკვლელობით ის ფეხქვეშ თელავს მის კუთვნილ ჯვარს.

მშობლებისათვის კერპებად შესაძლოა მათი საკუთარი შვილები იქცნენ, რომელთა გამოც ზოგჯერ მზად არიან სული ეშმაკს მიჰყიდონ, ამ სიტყვების პირდაპირი მნიშვნელობით.

ჩვენ კი, თავს ღვთის მონას რომ ვუწოდებთ, ხშირად ვცრუობთ. ჩვენ სხვა ბატონის მონები ვართ, მისი სახელია წუთისოფელი! მისდამი სამარცხვინო მონობას კი პირმოთნეობა ჰქვია.

სულიერი თვალსაზრისით მეორე მცნება იმაზე მეტყველებს, რომ სული კაცისა ტაძარი უნდა იყოს. საკურთხეველში არანაირი არაწმინდას შეტანა არ შეიძლება, ის გარეთ უნდა დარჩეს.

ლოცვა არის მხსნელი კაცისა ყოველი განსაცდელისა და უბედურებისაგან, ლოცვა შრეტს ღვთის რისხვას და მის მადლს ჰფენს სოფელს. ამიტომაცაა ლოცვა ღვთის წყალობა კაცთა მიმართ.

“არა კაც-ჰკლა“ ნიშნავს: „არა ჰკლა ღმერთი საკუთარ გულში, არა ჰკლა სიყვარული ადამიანებისადმი, არა ჰკლა საკუთარი უკვდავი სული, რომლისთვისაც ჭეშმარიტი ცხოვრება - ეს ღმერთია.

ქრისტემ ღმრთის მადლი შეადარა ცოცხალ წყალს, რომელიც საუკუნო ცხოვრებაში გაედინება. ვინც სულიწმიდის მადლი მოიხვეჭა, თვითონ იქცევა ცხოველმყოფელი ძალის წყაროდ სხვებისთვის

ზოგჯერ ფულისმოყვარე ადამიანში თითქოს ყველა სხვა ვნება ცხრება. მაგრამ ეს ხდება არა მათი დაძლევის გამო, არამედ იმიტომ, რომ ეს კაცი მათ შორის ყველაზე სასტიკმა ვნებამ შეიპყრო