
72. რაოდენგზისცა ურვეულ იყო, მოიგონებდ რაოდენი განმზადებულ არს მორწმუნეთადა, და ნაყოფად სულისა მადლი მოიწიოს შენდა
72. რაოდენგზისცა ურვეულ იყო, მოიგონებდ რაოდენი განმზადებულ არს მორწმუნეთადა, და ნაყოფად სულისა მადლი მოიწიოს შენდა
უფალმა ადამს შთაბერა სული ცხოვრებისა. ადამი შექმნის მომენტიდანვე იყო ღვთაებრივი მადლის, ამ ღვთაების სუნთქვის ზიარი.
მზე თავისი სინათლით არ აღწევს ყვავილში, თუ მისი ბუტკო დახშულია; ასევე მადლიც ვერ განანათლებს სულს, თუკი იგი არ გაიხსნა ლოცვაში.
ღვთის მადლის გარეშე კაცს არაფერი შეუძლია, ცოდვის გარდა; მეტიც, მას რაიმე კეთილის, ცხონების მომნიჭებელის მოფიქრებაც კი არ ძალუძს.
უპირველეს ყოვლისა, ის (მადლი) ღვთიური კრძალვით აღვიძებს სინდისს, რის გამოც ბოროტების მოქმედებმა შეინანეს და ღმერთს სათნოეყვნენ.
თითოეული ჩვენგანი ღვთივქმნილი მშვენიერი ჭურჭელია, რომელიც უფლის მადლით უნდა იყოს სავსე და წარმოადგენდეს ტაძარს სულისა წმიდისა.
უფალი დაივანებს შენში და თავისი წმიდა მადლით იმოქმედებს შენზე მხოლოდ მაშინ, როდესაც სრულად განიწმინდები ხორციელი ზრახვებისგან.
ნაკლოვანებათა დედად სიზარმაცე ჩათვალე, რადგან იტაცებს მადლს, რომელიც გაქვს, და რაც არ გაქვს, იმის მოპოვების საშუალებას არ გაძლევს.
ის, ვინც ერთდროულად არის სიბრძნე, სიმართლე და მადლი, თავის მადლიან მზერას არიდებს მათ, ვინც უსამართლო და უმოწყალო სიბრძნით ამაყობს.
ლოცვა-კურთხევა უდიდესი მადლია. ადამიანი, რომელიც სასულიერო პირიდან ხშირად ღებულობს ამ მადლს, დაზღვეულია მრავალი განსაცდელისაგან.