როდესაც ღვთის მცნებას დაარღვევ, იტირე მეზვერის სიტყვებით: "ღმერთო! მოწყალე მექმენ მე ცოდვილსა!" ხოლო როდესაც აღასრულებ მათ, თქვი: "მონა ვარ უხმარი და მხოლოდ ღვთის მცნება აღვასრულე".
მცნებები - ეს ერთიანი ოქროს ჯაჭვია. ამ ჯაჭვიდან ერთი რგოლიც რომ ამოვარდეს ან გაწყდეს, მაშინ დედამიწაზე ღმერთთან ურთიერთობა და საუკუნო ცხოვრება შეუძლებელი გახდება ადამიანისათვის.
ნამდვილი ბედნიერება პატივის მოპოვება და ვნებათა დაკმაყოფილება როდია, ნამდვილი ბედნიერება – კეთილმოქმედებაა. ვინც სათნო ხდება და ღვთის მცნებებს ასრულებს – ჭეშმარიტად ბედნიერია.
მცნებების შესრულებამდე სულიწმიდის მოქმედების მაძიებელი ჰგავს ფულით შესყიდულ მონას, რომელიც რაწამს შეისყიდეს, ეძიებს, რათა ნასყიდობის სიგელთან ერთად გათავისუფლებისაც დაუწერონ.
18. მავანნი, არ ასრულებენ რა მცნებებს, ფიქრობენ, რომ მართლად სწამთ, მავანნი კი, ასრულებენ რა, სასუფეველს მოელიან, როგორც კუთვნილ საზღაურს, მაგრამ ორივენი ჭეშმარიტებისგან გადაცთომილნი არიან.
190. ნუ იტყვი: "აღვასრულე მცნებანი, მაგრამ ვერ ვპოვე უფალი", რადგან "მრავალგზის გიპოვია შენ, - თანახმად წერილისა, - ცოდნა სამართლიანობასთან ერთად, ხოლო ვინც მართლად ეძიებს მას, მშვიდობას ჰპოვებს".
ჩვენი რწმენის დამაბრკოლებელი არის ცოდვა და არა ლოგიკა. თუ ურწმუნოს ურჩევ, ნახევარი წელიწადი იცხოვროს სახარებისეული მცნებებით და დაგთანხხმდა, ის თავადაც ვერ მიხვდება, ისე გახდება მორწმუნე.
ყველა ვერ გადარჩება. ვერც მე შეგიწყალო, ვერც უფალმა შეგიწყალოს, შენი თავი შენ თვითონ თუ არ შეიწყალე. ვინც სულს გადაირჩენს და სხვასაც შეეწევა სიტყვით და საქმით, ის ქრისტეს მცნების შემსრულებელია
პირველი მცნება, მოსესთვის მიცემული სინას მთაზე: ისმინე ისრაელ, მე ვარ უფალი, ღმერთი შენი, გამომყუანებელი შენი, ქუეყანით ეგვიპტით; არა იყვნენ შენდა ღმერთნი სხუანი თვინიერ ჩემსა.
გამოსვლათა თ. 20. 2-3
სიყვარული ღმრთისა დიდი და პირვეოლი მცნებაა ქრისტეს მოძღვრებისა და საფუძველი ქრისტიანული ცხოვრებისა. ამიტომაც უნდა ვზრუნავდეთ, რომ იგი არ შეირყეს ჩვენში და მასთან ერთად ჩვენი სულიერი ცხოვრებაც.
