ვა სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა! ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა შენებრ ტირსა! სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?! მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა
საწუთრო ნაცვლად გვატირებს, რაც ოდენ გაგვიცინია
აწყა ვცან საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია
მიმნდონი საწუთროსანი მისთა ნივთთაგან რჩებიან, იშვებენ, მაგრა უმუხთლონ ბოლოდ ვერ მოურჩებიან; ვაქებ ჭკუასა ბრძენთასა, რომელნი ეურჩებიან. ისმენდი ჩემთა ამბავთა, თუ სულნი - შე-ღარჩებიან
დღეს არა, ხვალე მოვკვდები, სოფელი ასრე მქმნელია
ამაო საწუთროვ! სოფელო! არაფერი კარგი არ არის შენში! სრული სიცრუე. სრული მოტყუება! გვატყუებ, დაგვცინი, მასხარად გვიგდებ. წლებს გვიჩვენებ, სიამოვნებებს, ხანგრძლივ ჯანმრთელობას, მაგრამ უეცრად სიკვდილი გვეწევა და ეს ყველაფერი ბუშტივით... იხილეთ სრულად
გაოცების ღირსია, როგორ მიქრის, როგორ ტრიალებს ყველაფერი დროებითი, ყველაფერი ამაო ამ ცხოვრებისა. და ერთ წამში პირველნი უკანასკნელნი ხდებიან, უკანასკნელნი კი პირველნი
რამდენიც არ უნდა ვიცოცხლოთ, მოსვენება არ გვაქვს ამ ცხოვრებაში. იგი ტანჯვითაა მოზელილი. ყველაფერი ერთმანეთშია არეული და ნეტარია, ვისაც სიბრძნე ჰყოფნის, ყველაფრიდან სარგებელი პოვოს
ეს პირმოთნე სოფელი ყველას აიძულებს, რომ მასთან იყოს ახლოს: იქნებ ოდესმე ვინმეს მონადირება შეძლოს თავის ბადეში და სამუდამოდ დაისაკუთროს! რადგან ადამიანები ატყუებენ და ტყუვდებიან. არიან რა მოკვდავნი, თავიანთ მოკვდავზე შრომობენ
სიკვდილი ბოროტი თანამგზავრივით თან გვდევს, საწუთრო კი ცრუა, და ცხოვრება სავსეა ეშმაკის მახეებით, რომლებსაც ორმაგი სიკვდილი მოაქვთ ჩვენთვის. წუთისოფლის ნეტარება კი აჩრდილივით ქრება. ყველაფერი სიზმარია, როგორც ბუშტი, ისე სკდება. ყვე... იხილეთ სრულად
