
მომხვეჭელობის გამოვლინებანია ვერცხლისმოყვარეობა და სიძუნწე
მომხვეჭელობის გამოვლინებანია ვერცხლისმოყვარეობა და სიძუნწე
ყველა ცოდვა ბერდება ადამიანთან ერთად; მხოლოდ მომხვეჭელობა ახალგაზრდავდება დღითი დღე
მომხვეჭელობა – ესაა "გადამეტებული ზრუნვა ქონებისა თუ სიმდიდრის მოპოვებისა და შენარჩუნებისათვის."
როგორც ფეხებზე ბორკილშებმულთ არ ძალუძთ დაუბრკოლებლად სიარული, ასევე ისინიც, ვინც ფულს აგროვებენ, ვერ შეძლებენ ზეცად აღსვლას.
მატერიალური აზროვნების მქონე პიროვნება ბედნიერებას მხოლოდ მომხვეჭელობაში ჰპოვებს, ჭეშმარიტი მორწმუნე კი, - მოწყალების გაცემაში.
ვისაც სურს, ჭეშმარიტი მონაზონი იყოს, უკიდურესად არამომხვეჭელი უნდა იყოს, მაგრამ უნდა ეძიებდეს, აუცილებელის გარეშეც კი როგორ გავიდეს იოლას.
მომხვეჭელობის ვნება ხშირად მშობლებშიც ბუნების ხმას ახშობს, აღძრავს ძმათა შორის შუღლს, უდაბნოებს ავსებს მკვლელებით, ზღვებს ყაჩაღებით, ქალაქში წარმოშობს ცილისმწამებლებს.
მაცხოვრის სწავლება უხვეჭელობის შესახებ (მათე 6, 19) ეხება არა მხოლოდ მდიდრებს, არამედ ღარიბებსაც, რადგან ღარიბიც ასევე შეიძლება მიეჯაჭვოს გულით ერთ გროშს, როგორც მდიდარი – ათასებს.
ფული - ეს მომხვეჭელობის ვნების სათავეა და ღვთივსათნო დიდებისკენ როდი მიჰყავს ადამიანი, არამედ ტყუილუბრალოდ აბრმავებს, ამაოდ აამპარტავნებს და მის სულში სიმსივნის მსგავს სნეულებას ბადებს.
ჩაუფიქდით, ქრისტიანისთვის უსარგებლო ნივთების მოვლას, თუნდაც მხოლოდ მტვრის გადაწმენდას, რამდენი დრო მიაქვს. ისე ჩავფლულვართ მომხვეჭელობის კერპის სამსახურში, რომ ჭეშმარიტი ღმრთის წინაშე ლოცვაზე ფიქრიც ზედმეტია.