link

link

link

link

34. სათნოებებში ღვაწლისათვის ჯილდოა უბიწოება და ცოდნა. როგორც ესენია ჩვენთვის ცათა სასუფევლის მიზეზი, ასევე ვნებები და უცოდინრობა - ჯოჯოხეთის ტანჯვათა. ამიტომ ვინც მათ ამქვეყნიური დიდებისათვის ეძიებს და არა იმისათვის, რომ ეს სიკეთეა, წმინდა წერილი ეუბნება: "ითხოვთ და ვერ მიიღებთ, რამეთუ ბორიტად ითხოვთ" (იაკ. 4,3).

link

5. გონების ვნებათაგან სავსებით გასათავისუფლებლად ისე, რომ მას გონებაგაუფანტავი ლოცვა შეეძლოს, არაა საკმარისი მხოლოდ ღვაწლი, თუ მას სხვადასხვა სახის სულიერი შემეცნება არ ახლავს. პირველი გონებას თავშეუკავებლობისა და სიძულვილისაგან ათავისუფლებს, ხოლო მეორე გულმავიწყობისა და უცოდინარობისაგან იცავს და ამგვარად მას საშუალება ეძლევა ილოცოს ისე, როგორც ჯეროვანია.

link

უმეცრობა და უვიცობა დიდი ჭირია და თუ ამას თან დაჰყვა უჭკუობა და უნიჭობა, ხომ ჭირზე უფრო ჭირია. ჭკვიანი უცოდნიარი ყოველთვის თავის ქერქშია, - რაც არ იცის, იმაზე სჯასა და ლაპარაკს ერიდება. რასაც გონება მისი უცოდინრობით ვერა სწვდება, აქ იგი მეტიჩრობას ვერა ჰკადრულობს, დუმილს უფრო რჩეობს, სხვას უსმენს, სმენილს თავისის ჭკუის და გონების თვალწინ განკითხვით გაიტარებს, ასწონს-დასწონს და ამნაირად თავის საკუთარ აზრს, ცოდნას გამოინასკვავს, შეითვისებს. ამ ყოფი...

link

link

იმტომ, რომ ადამიანი ვალდებული იყო სცოდნოდა. ყველაფერი იციან და ყველაფერი აინტერესებთ, ხოლო ის, თუ რატომ ცხოვრობენ, რა არის მიწაზე ადამიანის ცხოვრების მიზანი, მარადიულობა, ღმერთი, სარწმუნოება არ აინტერესებთ. ამიტომაც სახარებაში ვკითხულობთ, რომ ყმაც არცოდნის გამო დაისჯება, თუმცა იმაზე ნაკლებად, ვინც იცოდა. რა თქმა უნდა, უნებლიე ცოდვებიც უნდა მოვინანიოთ. ერთმა მღვდელმა მიამბო, რომ მან ჰკითხა ერთ ასაკოვან ქალს, იცოდა თუ არა რაიმე ლოცვა? მან უპასუხა:-...

link