თემა: რწმენა
მზის კაშკაშა სინათლე საგნებს ხილულსა და ნათელს ხდის; პირიქით, ბრწყინვალე ვარსკვლავებს ფარავს და მიწიერ მანათობლებს ჩრდილავს. ეს უკანასკნელნი მართლაც ქრებიან და მათი ცეცხლი, მზის მეტისმეტი აშკარა სინათლისაგან, ჩრდილსაც კი იკეთებენ და კვამლი გვგონია. მაგრამ ასე არ ხდება ზეცის ვარსკვლავების შემთხვევაში: ისინი არასდროს კარგავენ სინათლეს და როდესაც ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ, ღამის სიბნელეში სხვებს უნათებენ. განა აქ ღვთაებრივი გამოცხადების სახე არ ჩანს? იგი ჩვენი გონებისა და გულისთვის გაურკვეველ საგნებს განანათლებს, მაგრამ მისი სინათლის წინაშე ფერმკრთალდება ჩვენი ამპარტავნული ცოდნა და ჩრდილსაც კი ვერ გგამოსცემს. ღვთაებრივი გამოცხადებისასაც შორეული ვარსკვლავებია, რომლებიც ჩვენი გონების თვალისაგან დაფარულია. ესაა იდუმალი, უმაღლესი ჭეშმარიტებები, რომლებიც ჩვენი გონებრივი მზერისათვის მიუწვდომელია, მაგრამ ხილულნი ხდებიან რწმენის სფეროში - გულის თვალით. გამოცხადების საიდუმლო არანაკლებ აღაფრთოვანებს მორწმუნის გულს, ვიდრე - ვარსკვლავებიანი ცა.
|
|
|
