ჯერ გულში შენს თავს უსაყვედურე, შემდეგ ძმას თავი მოუხარე და უთხარი: „შემინდე, ღვთის გულისათვის“. ასეთნაირად, სიმდაბლით (თავის მართლებისათვის კი არა, არამედ განკურნებისა და ეჭვებისაგან გათავისუფლებისათვის) უთხარი: „ჩემო მამაო! მე ჩემში ვერ ვხედავ ისეთ რამეს, რომ შენი შეურაცხყოფა ან შენს წინააღმდეგ რაიმე ცოდვის ჩადენა მინდოდეს და ამიტომ, გთხოვ ნუ ფიქრობ ასეთნარიად ჩემზე“. თუ ის ამის შემდეგაც არ დარწმუნდება, მაშინ უთხარი: „ძმაო, შევცოდე, შენდობას ვითხოვ“.

თუ მან დანამდვილებით შეიტყო ეს, და შენ იცი, რომ ამ საქმეს გამოიკვლევენ და შენი საქციელი გაცხადდება, მაშინ სიმართლე უთხარი და შენდობა სთხოვე, იმიტომ რომ შენი ტყუილი უფრო მეტად გააღიზიანებს მას. თუ მან დანამდვილებით არ იცის, და შენ ხედავ, რომ საქმეს არ გამოიკვლევენ, მაშინ მწუხარებას ადგილი რომ არ მისცე, გაჩუმება შეუფერებელი არ იქნება. რამეთუ, წინასწარმეტყველ სამუელს, როდესაც დავითის მეფედ ცხებისათვის გააგზავნეს, ღვთისათვის მსხვერპლის შეწირვაც სურდა, მაგრამ საულს შეეშინდა, რომ მას მისი მთავარი განზრახვა არ გაეგო; ამიტომაც უთხრა მას ღმერთმა: „წაიყვანე ხბო შენი ხელით და თქვი: უფლისთვის მსხვერპლის შესაწირავად მოვედი-თქო“ (1 მეფ. 16, 12). ამრიგად, დაფარა რა პირველი განზრახვა, წინასწარმეტყველმა მას მხოლოდ მეორე აუწყა. შენც ასევე გაჩუმდი იმაზე, რაც შენს ახლობელს დაამწუხრებს და საქმე მშვიდობიანად დასრულდება.