სიმდაბლეს შობს განურჩეველი შორჩილება ყველასადმი

პირველად საჭიროა სრული და განურჩეველი შორჩილება ყველასადმი, რაც სიმდაბლეს შობს. სიმდაბლის უტყუარი ნიშანი კი უზომო ცრემლებია, რომლებიც სამი-ოთხი წელიწადი წყაროსავით იდენს, რისგანაც, თავის მხრივ, განუწყვეტელი, ეგრეთ წოდებული გონებისმიერი ლოცვა იშვება – იტყვი თუ არა: „იესო ჩემო უტკბილესო“, ცრემლები წამოვა; იტყვი თუ არა: „სიყვარულო ჩემო იესო“, თავის შეკავებას ვერ შეძლებ; იტყვი თუ არა: „ტკბილო ღმრთისმშობელო“, საკუთარ თავს ვერ შეიკავებ. ეს ყოველივე აწყნარებს მთელ სხეულს და სრულ მშვიდობას განიჭებს.