ჟამია, ვდარდობ გაფრენილ წუთზე, რომელიც უკან აღარ ბრუნდება... და მაშინ თვალში ჩმახედოს თუნდ მზემ, მე

ჟამია, ვდარდობ გაფრენილ წუთზე,
    რომელიც უკან აღარ ბრუნდება...
    და მაშინ თვალში ჩმახედოს თუნდ მზემ,
    მე ამის გამო ფიქრით ვბრუნდები.
    წუთი მოიწყვეტილ ვარსკვლავს მაგონებს, თავის ადგილს რომ ვეღარ პოულობს,
    რომელსაც უყვარს უსასრულობა
    და უსასრულოდ დამოგზაურობს...