იესოს გარეგნობის ყველაზე ადრეული აღწერილობანი უკვე საკმაოდ გვიანდელ ხანას განეკუთვნება; თუმცა სავსებით შესაძლებელია, ისინი ზუსტად ესადაგებოდნენ წმ. იოანე ღვთისმეტყველის, ირინეოს ლიონელის და პაპიუსის დროინდელ გადმოცემებს.
    წმ. ნიკიფორეს მოჰყავს მე–8 ასწლეულის საეკლესიო მამის, იოანე დამასკელის მიერ იესოს აღწერილობა და ამბობს, რომ იესო ჰგავდა ქალწულ მარიამს; იყო ლამაზი და გასაცვიფრებლად მაღალი, ოდნავ წელში მოხრილი, ღია ფერის რამდენადმე დახვეული თმებით, რომელსაც არასოდეს შეჰხებია ხელი დედისა მისისა; ჰქონდა მუქი წარბები, ოვალური სახე ფერმკრთალი და შავგვრემანი იერით, ნათელი თვალები და გამოხედვა, რომელშიაც იხატებოდა მოთმინება, კეთილშობილება და სიბრძნე.
    აი, აგრეთვე, მაცხოვრის აღწერილობა წერილიდან, რომელიც იერუსალიმის თემის თავმჯდომარემ გაუგზავნა რომის სენატს: ჩვენს დროში, – ნათქვამია ამ წერილში, – გამოჩნდა უდიდესი სათნოების ადამიანი, სახელად ქრისტე იესო... ის ტანმაღალია, მშვენიერი, აქვს კეთილშობილური სახე, ისე რომ ვინც მას უყურებს, ერთდროულად სიყვარული და შიში იპყრობს. აქვს ღვინისფერი, თაფლისფერი, დატალღული თმა, დახუჭუჭებუილიც კი, რომელიც მხრებზე დაცემისას ბძინავს, ნაზარეველთა ჩვევისამებრ შუაზე აქვს გაყოფილი. შუბლი სუფთა და სწორი აქვს, სახეზე კი არც ერთი ლაქა და ნაოჭი არ ატყვია, არამედ ვარდისფერი დაჰკრავს. ცხვირპირი უნაკლო სილმაზისა აქვს, წვერი ხშირი და ფართე, შედარებით მოკლე, ისიც შუაზე ორად გაყოფილი, თვალები ცისფერი და ძალიან ნათელი. ის შიშის მომგვრელია, როცა კიცხავს და სიყვარულით აღსავსე, როდესაც შეაგონებს; მხიარულია, მაგრამ ღირსებას ყოველთვის ინარჩუნებს. ის არასოდეს უნახავთ მომცინარე, არამედ მტირალი. ტანი და ხელ–ფეხი მშვენიერი აქვს. საუბრის დროს სერიოზულია, თავმდაბალი და ზომიერი, ის უმშვენიერესია კაცთა მოდგმაში.