კაცი ვერასოდეს იგემებს ნაყოფს ბედნიერებისას, თუ მარადისობას არ შეეხო; და თუ არ იქნება ბედნიერი, რაღა აზრი აქვს მის არსებობას? წარმავალზე ორიენტაცია პირუტყვზე უარეს არსებად აქცევს ადამიანს.
ამსოფლიური თვალსაზრისით, ბედნიერების ყველაზე სრულქმნილი განმარტება ასეთია: ბედნიერება არის ბედნიერებისკენ სწრაფვის პროცესი. როგორც კი ამ მიზანს მიაღწევთ, იგი წამსვე წარსულს ბარდება და ხიბლს კარგავს.
გულისთვის ენით გამოუთქმელი და გონებისთვის მიუწვდომელი სიხარულია აღდგომა. ჩვენ არ ძალგვიძს, სრულად გავაცნობიეროთ, თუ რა მოხდა მაშინ, 2000 წლის წინ, და რაოდენ დიდი სიხარული გვდევს დღემდე.
სიამაყე არის მწვერვალი ბოროტებისა და იგი ვერანაირი ადამიანური ლოგიკით ვერ აიხსნება. ლოგიკით შეიძლება სიმართლე გაარკვიო. უსამართლობას და, მით უფრო, ბოროტებას ვერ ახსნი. ის, რაც აიხსნება, თავისი მიზეზები აქვს. ბოროტებას კი მიზეზი არ... იხილეთ სრულად
თუ ადამიანს არ აქვს სულიერი ცხოვრების გამოცდილება, ვერც კი შეამჩნევს, რომ ადამიანში არის სიამაყე; მერე კი უკვირს, რატომ არის ეს ადამიანი ურწმუნო, რატომ არ დადის ეკლესიაშიო. იმიტომ, რომ ამაყია, სიამაყე არ უშვებს მას ეკლესიაში და სი... იხილეთ სრულად
