დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე - ციტატები, ამონარიდები

რა თქმა უნდა, ადამიანს ყოველთვის უნდა ახსენდებოდეს, თუ რისთვის მოვიდა ამქვეყნად, რა არის მისი ცხოვრების მიზანი, ისიც ცხადია, რომ ადამიანს არასოდეს არ უნდა დაავიწყდეს თავისი ცხოვრების დასასრული, ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპი... იხილეთ სრულად

განსაცდელებთან ბრძოლის ყველაზე უებარი წამალი კი სწორედ ამის ხსოვნაა - ხსოვნა გარდაცვალებისა. გარდაცვალება, როგორც გითხარით, არის არა დასასრული, არამედ მარადისობაში გამავალი კარიბჭე. ამიტომ ხსოვნა გარდაცვალებისა ამასთანავე არის ხსო... იხილეთ სრულად

ურწუნო ადამიანს აქვს გაუცნობიერებელი, წარმართული, შეიძლება ითქვას, პირუტყვული შიში სიკვდილისა, უფრო სწორად, თვითგადარჩენის ინსტიქტი. მაგრამ იგი იმასაც უნდა ხვდებოდეს, რომ ყოველთვის ამ ინსტიქტით მოქმედება არასწორია. როდესაც კ... იხილეთ სრულად

სიკვდილის შიში მრავალი მიზეზითაა განპირობებული. პირველი მიზეზი ძალიან ბუნებრივია: საზოგადოდ, ადამიანის არსებისათვის, ადამიანური პიროვნებისათვის სიკვდილი უცხოა, სიკვდილი ცოდვის შედეგია. რა თქმა უნდა, პოტენციურად ჩვენში თავიდანვე არ... იხილეთ სრულად

ფიზიოლოგიურად მკვდარი ვერ ხედავს ნივთიერ სინათლეს, სულიერად მკვდარი კი, თუნდაც ჯერ კიდევ ხორცში იყოს, ვერ ხედავს მარადიულ მზეს - ღმერთს, ანუ ადამიანი შეიძლება ფიზიოლოგიურად ჯერ კიდევ ცოცლხობდეს, მაგრამ სულიერად მკვდარი იყოს. მაგრა... იხილეთ სრულად

სიკვდილი არის მოკლება სიცოცხლისაგან და არსებობისაგან, რადგანაც, რაკი გაჩნდება ადამიანი, არასოდეს დამთავრდება მისი არსებობა. სიცოცხლე კი ღმერთთან ერთად არსებობაა. და რადგანაც ღმერთი არის წყარო ბედნიერებისა, სიცოცხლე ბედნიერებაში არ... იხილეთ სრულად

ჩვენ ვიცით, რომ ადამი სწორედ იმისთვის იყო მოწოდებული, რომ ღმერთი უნდა გამხდარიყო. მაგრამ მან ღმერთის გარეშე - უღმერთოდ დააპირა ღმერთობა. ყოველ ჩვენგანს უნდა სამოთხეში დაბრუნება - ეს არის სურვილი, გავხდეთ ღვთის მსგავსნი. ღვთის მსგ... იხილეთ სრულად

გამოფხიზლება - წყალობაა ღმრთისა. განსაცდელი არის ღმერთის მოხედვა. ღმერთი განსაცდელის მოგვიწვდის ხოლმე ხელს ჩვენივე გამოფხიზლებისათვის და გვეტყვის: აი შენ გამოგირჩიე მე; შენ არასწორად ცხოვრობდი და ამიტომ აღმოჩნდი საშინელ განსაცდელშ... იხილეთ სრულად

თანაგრძნობა აუცილებელი პირობაა ცხონებისა. თუ არა და, უფალი გვეტყვის:წარვედით, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა". იმ ადამიანებს - თიკნებს, არ ჰქონდათ თანაგრძნობა სხვისი ტკივილების მიმართ.

ძველ ქართულად ბზობას ბაიაობა ეწოდება. იმის აღსანიშნავად, რომ როდესაც უფალი დიდებით შევიდა იერუსალიმში, მას მარადმწვანე პალმის რტოებს უგებდნენ ფეხქვეშ, მარადმწვანე ხე არის სიმბოლო მარადისობისა, მარადიული სიცოცხლისა და გამარჯვებისა.... იხილეთ სრულად