ყველასათვის დანასახია: შუქი მიწას ციდან ეფინება, რადგან მზე, მთვარე და ვარსკვლავები ცის კამარიდან გვინათებენ. ეს იმაზე მიუთითებს, რომ შეუქმნელი გონიერი ნათელი - უფალი ღმერთი ჩვენი, ცაში დავანებული უპირატესად და მისგან გვეფინება შუქი სულიერი და ხილული, შუქი გულისა და გონებისა. "იყო ნათელი ჭეშმარიტი, რომელი განანათლებს ყოველსა კაცსა, მომავალსა სოფლად" (იოანე.1,9) და "ღმერთი სიყუარული არს" (იოანე.4,16). ყველანაირი აზრი, გულში გაჩენილი გრძნობა, რომელ...
რა იქნება საგანზე უფრო ცვალებადი, ბუნებრივად, უამრავნაირად იცვლის იგი სახეს გამჩენის კანონების შესაბამისად; აღარაფერს ვამბობ, იმ არაჩვეულებრივ ცვლილებებზე, როგორიცაა ცეცხლის გადაქცევა ცვილად, წყლისა სისხლად, ღვინოდ, კვერთხისა - გველად, ის კი არა, ადამიანიც კი უცვლის სახეს ნივთს, რაღა ვთქვათ ღმერთზე, ყველაფრის დამბადებელზე? ცვალებადობა საგნის თვისებაა. გონიერ სულებთან დააკავშირებით სხვაგვარია უფლის ნება: სულის თვისება უცვლელობაა, მაგრამ სრულყოფილე...
რატომაა გასაკვირი, რომ უფალი, სიტყვა-ღმერთი, შემოქმედი უხილავი და ხილული სოფლისა, ღვინოსა და პურს თავის პატიოსან სისხლად და ხორცად გადააქცევს? ამ პურსა და ღვინოში მაცხოვარი თავიდან როდი ხორციელდება (იგი განხორციელდა უკვე ერთხელ და ეს სრულიად საკმარისია საუკუნეების უსასრულო სიმრავლისათვისაც კი), არამედ ხორციელდება იგივე სხეულით, როგორაც უწინ უკვე განხორციელდა - ზუსტად ისევე, როგორც ხუთი პური გაამრავლა და დააპურა ათასნი. ბუნებაში უამრავია ისეთი საი...
"მე ვარ უფალი ღმერთი და ესე არს სახელი ჩემი" (გამოს.20,5) და დიდებაი ჩემი სხუათა არა მივსცე, არცა სათნოებაი ჩემი გამოქანდაკებულთა" (ესაია.42.8)
უფლის ეს სიტყვები დიდების შესახებ ყოველთვის სრულდება, თუკი მე მისი საქმეების დიდებას, წმინდა საიდუმლოებებით აღსრულებულთ, ვინმეს და რამეს მივაწერ და არ აღვუვლენ მას საკადრის დიდებას მელი გულით. იგი უმალ იძიებს შურს ამ საიდუმლოებების დაკნინებისათვის თავისი საოცარი, განმაცოცხლებელი და სამართლიანი მსჯავრით: ს...
აქ. ამ ამაოებისა, მრუშს, ცოდვიან სოფელში, ჩვენს სულსა და ხორცს განუწყვეტლივ, ხშირად შეუმჩნევლადაც ერჩის "...მღილი და მჭამელი და მპარავი" (მათ.6,19) ფიქრს ამოფარებული ხელცივი (მპარავი) სულ იმის ცდაშია, გამოგვასალმოს სულის საუნჯეს, რაცაა: "...სიმართლე და მშვიდობა და სიხარულია სულითა წმინდითა" (რომ.14,17). რა ქნას, როგორ იზღვიოს კაცმა თავი განმხრწნელი ცოდვებისაგან, აზრებს ამოფარებული მპარაბებისაგან? რწმენით და სინანულით სავსე ლოცვით. ესაა, რომ აცოცხ...
ეშმაკს, ყოველდღიურ ვნებებს, მონად რომ არ ექცე მიზანი უნდა დაიდო, ეს მიზანი თვალწინ უნდა იქონიო, მისკენ იარო, სირთულეებს კი ღვთის სახელით უნდა სძლიო. რაა ეს მიზანი? ზეციური სასუფეველი, ღვთაებრივი წიაღი მისი დიდებისა, რომელიც ამ სოფლის გაჩენისთანავე იყო გამზადებული მორწმუნეთათვის. მიზანს გარკვეული საშუალებებით აღწევენ და შენც უნდა იქონიო ხელთ საჭირო საშუალებები: რწმენა, იმედი, სიყვარული და განსაკუთრებით კი სიყვარული. გწამდეს, იმედი იქონიე, გიყვარდე...
წარმოიდგინეთ, მიუჩრდილებელ ნათელს ხედავთ, საიდანაც წარმოიშვა შუქი მზისა, მთვარისა და ვარსკვლავისა. წარმოიდგინეთ, რომ იმ უსასრულო სიყვარულს ხედავს, ვინც ამსოფლად თავისი მხოლოდშობილი ძე გამოგზავნა, რათა მას ეს ქვეყანა მარადიული სატანჯველისაგან ეხსნა, წარმოიდგინეთ, რომ ხედავთ იმ პირველსაწყისს სილამაზისას, რომელმაც შეამკო ეს მიწა მშვენიერებითა და მრავალფეროვნებით, ქვებით, ნიჟარებით, თევზითა და ფრინველით, ცხოველებით - შექმნა ყველანაირი ადამიანური სილა...
კარგად იცი, რა სწრაფად, შორსა და ნათლად ჭვრეტს გული, (განსაკუთრებით სულიერ საგნებს). ყველანაირი ცოდნა, და პირველი რიგში სულიერი, უმეტესად რწმენით მოდის (გულის ხედვით). გული - თვალია ადამიანისა, რამდენადაც უფრო წმინდაა იგი - იმდენად უფრო მახვილია, მეტს, უფრო მკაფიოდ ხედავს. სულიერი თვალი ღვთის კაცისა და ამავ სოფელში იწმინდება (რამდენადაც ეს შესაძლებელია ადამიანისათვის) და გარდაცვალების მერე, ღმერთთან გაერთიანებისას, მადლი ღვთისა უფრო მრავლდება, ნა...
ჩვენს სხეულში გამუდმებული ბრძოლაა სიცოცხლესა და სიკვდილს, კეთელსა და ბოროტს, სენსა და სიმრთელეს შორის. სიკვდილს გარკვეულ დრომდე ეწინააღმდეგება სხეულის სიცოცხლისუნარიანობა, მაგრამ ბოლოს და ბოლოს სიკვდილი იმარჯვებს; მოგეხსენებათ, რომ ჩვენს სხეულს, როგორც სტიქიურსა და ცოდვიანს, თავისთავად არ გააჩნია უნარი სიცოცხლისა, სულიდან აქვს იგი ნასესხები და როცა სულიც ცოდვითაა ამოვსებული და სიკვდილის პრინციპებით გაჯერებული, იგი სუსტია და უხმარი, წინ აღუდგეს ს...
რას გვაძლევს მარხვა და სინანული, რისთვის ვირჯებით? ცოდვებისაგან გაწმენდას, სულიერ სიმშვიდეს, ღმერთთან სიახლოვეს, მხნეობას, რომ კადნიერება გაგვაჩნდეს ღვთის წინაშე წარდგომისა, აი ამისთვისაა საჭირო. ჰოდა, თუ ასეა, ეს ყოველივე კი ღირს იმად, რომ ვიღვაწოთ და შევინანოთ მთელი გულით. პატიოსანი შრომისათვის კი ფასდაუდებელი ჯილდო გველის. მაგრამ განა ყველას უყვარს ღმერთი, როგორც საკუთარი მამა? განა რამდენია ჩვენს შორის ისეთი, კადნიერებით მიმართოს ზეციერ მამა-...