სიამაყე არის მწვერვალი ბოროტებისა და იგი ვერანაირი ადამიანური ლოგიკით ვერ აიხსნება. ლოგიკით შეიძლება სიმართლე გაარკვიო. უსამართლობას და, მით უფრო, ბოროტებას ვერ ახსნი. ის, რაც აიხსნება, თავისი მიზეზები აქვს. ბოროტებას კი მიზეზი არ...
იხილეთ სრულად
სიამაყე არის მწვერვალი ბოროტებისა და იგი ვერანაირი ადამიანური ლოგიკით ვერ აიხსნება. ლოგიკით შეიძლება სიმართლე გაარკვიო. უსამართლობას და, მით უფრო, ბოროტებას ვერ ახსნი. ის, რაც აიხსნება, თავისი მიზეზები აქვს. ბოროტებას კი მიზეზი არ აქვს - იგი აუხსნელია.
link
მოყვასის განკითხვით შენ მასაც ზიანი მიაყენე, ვინც გისმენდა. თუ ის ცოდვილია, უდარდელი ხდება, როდესაც ცოდვაში თანამზრახველს იპოვის; ხოლო თუ მართალია, ამპარტავნებაში ვარდება და სხვისი ცოდვის გამო ამაყდება, რაც საბაბია იმისთვის, რომ დ...
იხილეთ სრულად
მოყვასის განკითხვით შენ მასაც ზიანი მიაყენე, ვინც გისმენდა. თუ ის ცოდვილია, უდარდელი ხდება, როდესაც ცოდვაში თანამზრახველს იპოვის; ხოლო თუ მართალია, ამპარტავნებაში ვარდება და სხვისი ცოდვის გამო ამაყდება, რაც საბაბია იმისთვის, რომ დიდი წარმოდგენა შეექმნას საკუთარ თავზე.
link
უფალი ბრძანებს: "ნუ იამაყებს ბრძენი სიბრძნითა თვისითა, ნუ იამაყებს ძლიერი ძლიერებითა თვისითა და ნუ იამაყებს მდიდარი სიმდიდრითა თვისითა, არამედ ამით იამაყე მოქადულო, რომ გულისხმა-მყოფ და მიცნობ მე, რამეთუ მე ვარ უფალი მოქმედი ...
იხილეთ სრულად
უფალი ბრძანებს:"ნუ იამაყებს ბრძენი სიბრძნითა თვისითა, ნუ იამაყებს ძლიერი ძლიერებითა თვისითა და ნუ იამაყებს მდიდარი სიმდიდრითა თვისითა, არამედ ამით იამაყე მოქადულო, რომ გულისხმა-მყოფ და მიცნობ მე, რამეთუ მე ვარ უფალი მოქმედი წყალობისა, მსჯავრისა და სიმართლისა ქვეყანასა ზედა" (იერემია IX,23-24).
link
თუ ადამიანს არ აქვს სულიერი ცხოვრების გამოცდილება, ვერც კი შეამჩნევს, რომ ადამიანში არის სიამაყე; მერე კი უკვირს, რატომ არის ეს ადამიანი ურწმუნო, რატომ არ დადის ეკლესიაშიო. იმიტომ, რომ ამაყია, სიამაყე არ უშვებს მას ეკლესიაში და სი...
იხილეთ სრულად
თუ ადამიანს არ აქვს სულიერი ცხოვრების გამოცდილება, ვერც კი შეამჩნევს, რომ ადამიანში არის სიამაყე; მერე კი უკვირს, რატომ არის ეს ადამიანი ურწმუნო, რატომ არ დადის ეკლესიაშიო. იმიტომ, რომ ამაყია, სიამაყე არ უშვებს მას ეკლესიაში და სიამაყითვე არის გაუფასურებული ყველა მისი სათნოება ღმრთის წინაშე.
link
ვინც თავს აღიმაღლებს ბუნებრივი ნიჭებით, ანუ - გონებამახვილობით, მიხვედრილობით, მჭევრმეტყველებით, სწრაფი მოსაზრებულობით და სხვა მონაცემებით, რომელიც ღვაწლის გარეშე აქვს მიღებული, ის ვერასოდეს მიიღებს ზეგარდმო მადლს, რამეთუ მცირეში ...
იხილეთ სრულად
ვინც თავს აღიმაღლებს ბუნებრივი ნიჭებით, ანუ - გონებამახვილობით, მიხვედრილობით, მჭევრმეტყველებით, სწრაფი მოსაზრებულობით და სხვა მონაცემებით, რომელიც ღვაწლის გარეშე აქვს მიღებული, ის ვერასოდეს მიიღებს ზეგარდმო მადლს, რამეთუ მცირეში არამართებული - მრავალშიც არამართებული და პატივმოყვარე იქნება.
link
ამპარტავნება – უგუნური ვნებაა, რომელიც თუ ადამიანს დაეუფლება, შთააგონებს აზრს, რომ თითქოს ის ბევრად უკეთესია, ვიდრე – სინამდვილეში და რომ სხვები მასზე სწორედ იმას ფიქრობენ, რაც თავად ჰგონია. ამიტომაც, ამაყი ადამიანი საკუთარი თავის...
იხილეთ სრულად
ამპარტავნება – უგუნური ვნებაა, რომელიც თუ ადამიანს დაეუფლება, შთააგონებს აზრს, რომ თითქოს ის ბევრად უკეთესია, ვიდრე – სინამდვილეში და რომ სხვები მასზე სწორედ იმას ფიქრობენ, რაც თავად ჰგონია. ამიტომაც, ამაყი ადამიანი საკუთარი თავის გარდა არავისზე ფიქრობს. როგორც ობობაა აბლაბუდის ცენტრში, ასევე ასეთი კაცი თავის თავს ყველაფრის სათავეში წარმოიდგენს.
link
მდაბალი თავის კნინ ადამიანურ ძალებს ღმრთის შემწეობით ივსებს. ამაყი შინაგანად უარყოფს ღმრთის შემწეობას, მუდამ კმაყოფილია საკუთარი თავით, თითქოს არაფერი სჭირდება, ფიქრობს - ჩემი ძალებით, ჩემი ღირსებებით მოვიპოვებ ზეციურ სასუფეველსო....
იხილეთ სრულად
მდაბალი თავის კნინ ადამიანურ ძალებს ღმრთის შემწეობით ივსებს. ამაყი შინაგანად უარყოფს ღმრთის შემწეობას, მუდამ კმაყოფილია საკუთარი თავით, თითქოს არაფერი სჭირდება, ფიქრობს - ჩემი ძალებით, ჩემი ღირსებებით მოვიპოვებ ზეციურ სასუფეველსო. მას ღმერთზე დამოკიდებულების გრძნობა არა აქვს და საკუთარ თავს შესტრფის. ამაყს არ შეუძლია ქრისტიანი გახდეს, რამეთუ ემოციურად და სულიერად უცხოა ქრისტესთვის
link
უფალს ჩვენ ვუყვარვართ, ამიტომ ჩვენ არაფრის არ უნდა გვეშინოდეს, გარდა ცოდვებისა, იმიტომ, რომ ცოდვებისაგან იკარგება მადლი, ხოლო მადლის გარეშე მტერი იტაცებს სულს, ისე როგორც ქარი გამხმარ ფოთოლს ან კვამლს. ყოველთვის უნდა გახსოვდეს, რო...
იხილეთ სრულად
უფალს ჩვენ ვუყვარვართ, ამიტომ ჩვენ არაფრის არ უნდა გვეშინოდეს, გარდა ცოდვებისა, იმიტომ, რომ ცოდვებისაგან იკარგება მადლი, ხოლო მადლის გარეშე მტერი იტაცებს სულს, ისე როგორც ქარი გამხმარ ფოთოლს ან კვამლს. ყოველთვის უნდა გახსოვდეს, რომ მტრები თვითონ დაეცნენ სიამაყით და ჩვენც აქეთკენ გვიბიძგებენ. ბევრი მოხიბლეს მათ, უფალმა კი თქვა: "ისწავეთ ჩემგან თავმდაბლობა და მორჩილება და მიიღებს თქვენი სული სიმშვიდეს".
link
ამაყი ყოველთვის დაუკმაყოფილებელია. იგი არ შეიძლება ბედნიერი იყოს, რადგან ბედნიერია ის, ვინც იმას სჯერდება, რაც აქვს. ამაყი ამ მიწიერი ცხოვრებით ცხოვრობს. ის თავისი გულით მარადისობას ვერ შეიგრძნობს, რამდენადაც მასში მოუნანიებელი ცო...
იხილეთ სრულად
ამაყი ყოველთვის დაუკმაყოფილებელია. იგი არ შეიძლება ბედნიერი იყოს, რადგან ბედნიერია ის, ვინც იმას სჯერდება, რაც აქვს. ამაყი ამ მიწიერი ცხოვრებით ცხოვრობს. ის თავისი გულით მარადისობას ვერ შეიგრძნობს, რამდენადაც მასში მოუნანიებელი ცოდვები, ვნებები ბუდობენ; ამაყს ხომ არ შეუძლია მოინანიოს, ის ყველაფერში მართალია; მას არ შეუძლია ილოცოს, თუნდაც კითხულობდეს ლოცვის სიტყვებს, რადგან თვლის: რამეზე ევედროს და ითხოვოს – ეს მას არ შეშვენის.
link
უსაძაგლესი ცოდვაა ამპარტავნება, მაგრამ მცირედნი შეიცნობენ, რამეთუ დაფარულია და გულის სიღრმეში იმყოფება. ამპარტავნების საწყისი საკუთარი თავის არცოდნაა. ეს უმეცრება აბრმავებს კაცს და ისიც ამაყობს. ოჰ! რომ შეეცნო ადამიანს თავი თვისი,...
იხილეთ სრულად
უსაძაგლესი ცოდვაა ამპარტავნება, მაგრამ მცირედნი შეიცნობენ, რამეთუ დაფარულია და გულის სიღრმეში იმყოფება. ამპარტავნების საწყისი საკუთარი თავის არცოდნაა. ეს უმეცრება აბრმავებს კაცს და ისიც ამაყობს. ოჰ! რომ შეეცნო ადამიანს თავი თვისი, საკუთარი უბედურება, სიგლახაკე და უბადრუკება, – არასოდეს იამაყებდა. მაგრამ იმითაა კაცი უფრო მეტად უბადრუკი, რომ ვერ ხედავს და ვერ შეიცნობს თავის უბედურებასა და უბადრუკებას. ისევე როგორც ხე ნაყოფთაგან, ამპარტავნება საქმეთ...
link