როდესაც ზრახვა ნებით ან უნებლიედ იპყრობს ჩვენს გულს, შეერწყმის მას, იბუდებს იქ და ანგრევს ჩვენს კეთილწყობას – ეს მდგომარეობა ზრახვით ტყვეობაა. ამ შემთხვევაშიც, ზრახვებით დატყვევებულ გონებას უფლის შემწეობით შეუძლია გადარჩენა. ისეც ხდება, რომ ცბიერი აზრების ქარტეხილით დამორჩილებული გონება ვერ ფხიზლდება და თავის კეთილწყობას ვეღარ უბრუნდება. ყოველივე ეს ხშირად ამაო და ფუჭი საუბრების გამო ხდება.