საყვარლისა სიახლოვე მოშორვება გაამწარებს,
ვა, საწუთრო ბოლოდ თავსა ასუდარებს, აზეწარებს!
საყვარლისა სიახლოვე მოშორვება გაამწარებს,
ვა, საწუთრო ბოლოდ თავსა ასუდარებს, აზეწარებს!
ნუ, ძმანო, ნუ საყვარელნო! ნუ მიენდობით სოფლისა ამის შვებათა და განცხრომათა, ნუ დაივიწყებთ დაუსრულებელსა მას საუკუნესა, არამედ თავითა დამდაბლებულითა მივეგებოდეთ სიმდაბლით მოსრულსა ქრისტესა, ღმერთსა ჩვენსა.
ნუ სცთებით, საყვარელნო, ნუ მიჰყოლიხართ სოფლისა ამის სიმუხთლესა, ნუ დაგივიწყებიესთ წარუვალი დიდება სასუფევლისა მის და ნეტარება ზეციური მცირისა და წუთისა ამის სოფლისათვის. რასა ხედავთ სოფელსა ამას შინა კეთილსა განგძობილსა და ... იხილეთ სრულად
ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნებ, რა ზნე გჭირსა!
ყოვლის შენის მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა!
სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?!
მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა.
დიდება კაცთა უფრო მეტად შეიყვარეს, ვინემდის დიდება ღმრთისაი. და ვისაც კაცთ დიდება და ჟამიერი ბედნიერობა უფრო მეტად მოსწონს და მიაჩნია, ვინემდის ღმრთის დიდება და საუკუნოდ იმისი ნების მიყოლა, ის საპატიო კაცი ღმრთის სიმართლეს ვერ გაე... იხილეთ სრულად
ბინდის გვარია სოფელი, ეს თურე ამად ბინდდების,
კოკასა შიგან რაცა დგას, იგივე წარმოსდინდების!"
არა არს სოფელსა ამას განსვენება, არცა კეთილი რამე მოუწყინარი, არცაღა გეხსოვნების, გუშინ რა კეთილი იხილე, ანუ ძოღან რა ბოროტი მოგეცა, და არცაღა იცი, ხვალე გინა მწუხრი რა ყოფად არს შენ ზედა. ვითარცა სიზმრისა წუხანდელისა ხსენება, ეს... იხილეთ სრულად
ბანკირი, რომელიც ფულს ითვლის, წარმოიდგენს, კიდევ რამდენ ხანს შეუძლია დრო ატაროს.
მშიერი მეკუბოვე რომელიც ქალაქს უყურებს, ფიქრობს იმაზე, თუ ვისი ბაგეებიდან მიიღებს ხვალ პურის ლუკმას.
თავადი და წარჩინებული მხოლოდ საფლავამდეა თავადი და წარჩინებული
უსულდგმულო ცხოვრება
ცის ნიჭად ნუ გგონია, -
იგი მიწის ყოფილა,
რასაც ბოლო ჰქონია!