link

link

link

ღვაწლი, ჩემო შვილო, გაჭირვებას მოითხოვს. სიკეთეს ვერ პოვებ აბაზანასა და საამურ ცხოვრებაში. საჭიროა ღვაწლი და დიდი ჯაფა. დღე და ღამე ქრისტეს უნდა უხმობდე. მოთმინება გვმართებს ყველა განსაცდელსა თუ ჭირში. უნდა ჩაახშო რისხვა და გულისთქმა

link

მდუმარებას, სოფლისაგან განშორებით, ძალიან სწრაფად მოაქვს სულისათვის შინაგანი მდუმარება – მოსაგრეობითა და განუწყვეტელი ლოცვებით; რის შემდეგაც ადამიანს აღარ აწუხებს შინაგანი შფოთი, რამეთუ არსებითად მას მხოლოდ სხეული აქვს მიწაზე, გონება კი – ზეცაში.

link

თუ გონება სღვთისაკენ აღვამათლებთ და შემუსვრილი გულით ვიტყვით: "უფალო, შემიწყალე! უფალო, მაკურთხე! უფალო, შემეწიე!" - ეს იქნება ლოცვითი ღაღადი, და თუ გულში ჩაისახება და აღორძინდება გრძნობა ღვთისადმი, ეს იქნება უწყვეტი ლოცვა უსიტყვოდ და ლოცვად დგომის გარეშე.

link

ბერი ეგნატე იყო მრავალი წლის ბრმა. ხანგრძლივი დროის მანძილზე სულიერი მოძღვარიოთხმოცდათხუთმეტი წლის მოხუცი, შინაგანად და დაუცადბლად მლოცველი. და ლოცვის გამო მისი ბაგე ისეთ კეთილსურნელებას გამოსცემდა, რომ ნებისმიერი ადამიანი მოხარული იყო მის სიახლოვეს ესაუბრა

link

როგორ ახერხებდნენ მოციქულები უწყვეტ ლოცვას? ბასილი დიდი ამ საკითხს შემდეგნაირად განმარტავს: მოციქულებს ყოველგვარი საქმის აღსრულებისას ახსოვდათ ღმერთი, ყოველტვის და ყოველგვარ ვითარებაში იყვნენ მინდობილი მას. სწორედ, სულის ასეთი განწყობა იყო მატი უწყვეტი ლოცვა.

link

147. ვინც გულისხმაყოფს წმინდა პავლესგან საიდუმლოდ თქმულს, რომ, როგორც ამბობს, ჩვენი ბრძოლა მიმართულია უკეთურების სულთა წინააღმდეგ (ეფეს. 6.12), ამგვარი ვინმე შეიცნობს უფლის იგავსაც, რაც უფალმა თქვა სწორედ იმაზე, რომ გვმართებს მუდამჟამს ლოცვა და გარიდება ბოროტი საქმისგან (შდრ. ლ. 18.1).

link

ყოველი ლოცვა, თუ განუწყვეტლად აღვავლენთ მას, უფრო მტკიცდება, იწმინდება, უანგარო და სრულყოფილი ხდება. რაც მეტ დროს დაჰყობს ვერცხლი ცეცხლში, მით მეტად იწმინდება და ბრწყინავს; ასევე ლოცვაც, მასში მოთმინებით მყოფობის შემდეგ უმაღლეს ღირსებას იძენს, რადგან მაშინ განსაკუთრებულად გვეძლევა შესაძლებლობა, ვაჩვენოთ რწმენა, ერთგულება, მორჩილება, გულმოდგინება.

link