ისეთი მდუმარება ჰქონდათ, თითქოს არც იყვნენ ცოცხლები

ტაბენისის მონასტერში ისეთი სიწყნარე იყო, რომ მას ნეკროპოლს, მიცვალებულთა ქალაქს ეძახდნენ. ამით იმის თქმა სურდათ, რომ იქ მცხოვრებ მამებს ისეთი მდუმარება ჰქონდათ, თითქოს არც იყვნენ ცოცხალი ადამიანები, რომლებსაც ლაპარაკისა და ხმაურის გარეშე არ შეუძლიათ. ასეთ სიმშვიდეში, რა თქმა უნდა, ექნებოდათ ლოცვისა და ღვთის ჭვრეტის დრო.