ღმერთი და ადამიანები - ციტატები, ამონარიდები

ღმერთი ადამიანს იმისათვის კი არ სჯის, რომ ადამიანის ტანჯვა მისთვის სასურველია, არამედ დასჯის მიზეზი ღვთაებრივი მიზანშეწონილობაა. მათ შორის ნათელია ორი რამ: ამ სასჯელით ცოდვილი გამოასწოროს და ცხონების გზაზე დააყენოს, ამავე დროს ცხა... იხილეთ სრულად

უფლისთვის ცალკეული ადამიანი არანაკლებ ღირებულია, ვიდრე ქვეყნები და ერები, რამეთუ თითოეული სულის ცხონება მისი კეთილი ნებაა.

ღმერთს ადამიანი პრიმიტიული და მონოტონური არსებობისთვის არ შეუქმნია. მხოლოდ მიწის დამუშავება და მესაქონლეობა არ განუჩინა მას, უფალს ადამიანის სულიერი სრულყოფა ესათნოება.

ყველაზე უღირსი ადამიანიც კი ღმერთს ცხოვრებაში სამჯერ გაიხსენებს - როდესაც ხედავს მართალ ადამიანს, რომელიც მისი მიზეზით იტანჯება, როდესაც სხვისი მიზეზით თავად იტანჯება და როდესაც აღსასრულის ჟამი მოაწევს.

ვიდრე ადამიანი ღმერთს გონებით გამოიძიებს, იგი ვერ გაუმკლავდება დემონებს, მუდამ რომ დასცინიან ამაოდ ბრძნობას. მაგრამ საკმარისია ადამიანი ლოცვასა და მარხვას შეუდგეს, რომ იმავე დემონებს შიში შეიპყრობს. თუ ადამიანი ღმერთს გულწრფელი ლო... იხილეთ სრულად

ამპარტავანი მიწაზე დახოხავს და ამ დროს ჰგონია, რომ ცაში დაფრინავს, თავისი მუდმივი თვითკმაყოფილებით ღმერთსაც შეურაცხჰყოფს და ადამიანებსაც.

ადამიანის ამპარტავნებას ისე არაფერი მოდრეკს, როგორც უპირატესისადმი მორჩილების ჩვევა.

ამპარტავანნი სატანის მორჩილნი არიან, სხვებს ძარცვავენ და ქონებას განამრავლებენ, საკუთარ ძალაუფლებას განამტკიცებენ, განავრცობენ სახელმწიფო საზღვრებს, საბოლოოდ კი ყველაფერს კარგავენ და წუთისოფელს გაღატაკებული ტოვებენ.

არავინ, თვით უფალიც კი, ამაყ ადამიანს არ განსწავლის, არავის ანიჭებს სიამოვნებას ისეთი ადამიანის განსწავლა, რომელსაც მიაჩნია, რომ ყველაფერი იცის.

ღმერთი ზოგჯერ დაამცირებს და გააკოტრებს ამპარტავანს, ვისაც ჰგონია, რომ მისი კეთილდღეობა ბოლომდე უზრუნველყოფილია.