სათნოებათმოყვარეობა (პირველი წიგნის პირველი ნაწილი) - ციტატები, ამონარიდები
150. ღმერთი კეთილია, უვნებო და უცვალებელი, ხოლო თუ ვინმე, ერთი მხრივ, კეთილგონივრულად და ჭეშმარიტად სჯის, რომ უცვალებელია ღმერთი, მაგრამ, მეორე მხრივ, ვერ არკვევს იმას, თუ როგორღა ხარობს მაშინ იგი კეთილთა გამო და როგორ განელტვის უ... იხილეთ სრულად
157. ფიქრისეული წადილი ძირია წყვდიადის მონათესავე ვნებებისა და სულიც, მოწადინების ფიქრში მყოფი, უმეცარია თავისი თავისა, _ რომ ღვთის შთაბერილობაა იგი, თუმცა კი აგრერიგად მიექანება ცოდვისაკენ, არ უფიქრდება რა, ეს უგუნური, სიკვდილის... იხილეთ სრულად
156. ქვეყნიერების მპყრობელი ღვთის წინაგანგებაა და არ არსებობს არც ერთი ადგილი წინაგანგებას მოკლებული, ხოლო წინაგანგება ესაა ღვთის თვითსრული სიტყვა (ძე ღმერთი), დამსახველი სოფლად შემომავალი ნივთისა და ყოველივე არსებულის დამბადებელი... იხილეთ სრულად
155. უხრწნელების გვირგვინი, სათნოება და ცხონება ადამიანისა, ესაა კეთილწადიერად და მადლიერებით დათმენა უბედურებისა, ხოლო ალაგმვა რისხვისა, ენისა, მუცლისა და სიამეთმოყვარეობისა უდიდესი შემწეობაა სულისთვის.
153. ადამიანი მეცნიერებითა და ცოდნით აღავსო ღმერთმა, რომელიც ცდილობს განწმინდოს მისი ვნებები და თვითარჩევითი ბოროტება, სურს რა, რომ თავისი სიკეთის შედეგად, მოკვდავი უკვდავებაში გადაიყვანოს.
154. განწმენდილ და ღვთისმოყვარე სულში მყოფი გონება ჭეშმარიტად ხედავს ღმერთს, _ უშობელს, განუჭვრეტელსა და გამოუთქმელს, ერთადერთს წმინდას გულით განწმენდილთათვის.
151. კეთილმსახურმა სულმა იცის ყოველთა ღმერთი, რადგან სხვა არაფერია კეთილმსახურება, თუ არა აღსრულება ღვთის ნებისა, რაც ნიშნავს, რომ ცოდნა ღვთისა ეს იგივეა, ვიყოთ უშურველნი, კეთილგონიერნი, მდაბალნი, ძალისამებრ გამცემნი, გახსნილნი, კ... იხილეთ სრულად
152. ღვთის ცოდნა და მისი შიში ნივთის ვნებათა მაკურნებელია, რადგან როდესაც სულთან თანამყოფია უმეცრება ღვთისა, უკურნებლად დარჩენილი ვნებები ალპობს სულს, რომელიც ხანიერი წყლულის მსგავსად ლპება ბოროტების შედეგად, ამაში კი უდანაშაულოა ... იხილეთ სრულად
163. თუ შეიცნობ შენს თავში უკეთურ საქმეებს, კეთილთა მოლოდინით მოიკვეთე ისინი შენი სულისგან, რადგან სამართლიანია ღმერთი და კაცთმოყვარე.
158. სულის უდიდესი და უკურნებელი სნეულება და წარწყმედა ესაა უღმერთობა და დიდებისმოყვარეობა, რადგან ბოროტების მოსურვება ნაკლებობაა სიკეთისა, ხოლო სიკეთე ესაა უშურველად აღსრულება ყველა იმ კარგი საქმისა, რაც ესათნოება ყოველთა ღმერთს.