განვისწავლებით, რომ ზეცის ღირსნი გავხდეთ. ზეციერი მამა ყოველგვარი საშუალებით გვწვრთნის, რათა სულიერი ხასიათი ჩამოგვიყალიბოს და შვილებივით დავემსგავსოთ მას; ჩვენში ისეთი თვისებები აღვზარდოთ, რომლებიც ღვთის კანონიერ შვილებად გამოგვა... იხილეთ სრულად
ამიტომ უშვებს ღმერთი ჩვენზე სხვადასხვა ტკივილს, ზოგჯერ უიმედობამდეც კი, ჩვენც რომ გვქონდეს წილი საუკუნო განსვენებაში.
„სოფელსა ამას ჭირი გაქუს“ (იოან. 16, 33), – გვეუბნება უფალი, მაგრამ ყოფილა ვინმე, ვინც გოლგოთის აღმართზე ასვლა ისურვა და არ დაშვრა, ოფლი არ დაღვარა, ბევრჯერ არ ჩაიმუხლა ღვთის მიერ მიცემული ჯვრის სიმძიმისგან? – არავინ. ყველამ, ვინც... იხილეთ სრულად
მწუხარებაში ღმერთი განისვენებს, შვებაში კი – ეშმაკი – ყველა ბოროტების მიზეზი. რაც არ უნდა დიდ ბრძოლაში ვიყოთ, ერთ დღეს ყველაფერი დასრულდება და თითოეული თავისი შრომის საზღაურს მიიღებს.
შვილო, როგორი ეკლიანიც უნდა იყოს ჩვენი ცხოვრების გზა, ქრისტე მოგვიწოდებს და გველოდება, გავიაროთ ის, რადგან ეს გზა პირველმა თვითონ განვლო.
მოთმინება, შვილო! ესეც ჯვარია; იტვირთე იგი უფლის სიყვარულისთვის. მიჰბაძე მას, რომ თავისი სიყვარული მოგანიჭოს, რადგან ამბობს: „რომელსა აქუნდენ მცნებანი ჩემნი და დაიმარხნეს იგინი, იგი არს, რომელსა უყუარდე მე“ (იოან. 14, 21). მისი ერ... იხილეთ სრულად
ნეტარია, ვინც დაითმენს განსაცდელს, რადგან გამოცდილებას შეიძენს და საუკუნო ცხოვრების გვირგვინს მიიღებს (იაკ. 1, 12).
ხშირად ადამიანის ამპარტავნება ღვთისგან მამობრივი სილის გაწვნის მიზეზი ხდება, უფრო მყარად რომ ვიაროთ სიმდაბლის გზით. ეს თვალსაჩინო ნიმუშია, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ღვთისთვის ჩვენი სულები.
შვილო, მოთმინება იქონიე განსაცდელში, რომელსაც ღვთის სახიერება შენს სულს უგზავნის, უფრო მეტი სარგებელი რომ მიიღო. უნდა გიხაროდეს, რადგან ჩანს, რომ უფალს შენი სულიერი წინსვლა სურს, უმთავრესად სიმდაბლეში.
ღმერთი ტკივილის მეშვეობით თავისი შვილის – ადამიანის ყოფაში ისე ერევა, როგორც კეთილისმყოფელი მამა! კაცმა რომ იცოდეს, რა სულიერი სარგებელი მოაქვს ტკივილს, ილოცებდა, მთელი ცხოვრება სხვადასხვა ტკივილი დაეთმინა, რომ ამით ზეციურ ქალაქში... იხილეთ სრულად
