როცა არსებობს სულიერი ცოდნა და ადამიანი მწუხარებას ითმენს, ის მის განწმენდას უწყობს ხელს.
როცა არსებობს სულიერი ცოდნა და ადამიანი მწუხარებას ითმენს, ის მის განწმენდას უწყობს ხელს.
მწუხარებაც განსხვავებულია. ზოგი წუხს, რომ ურჯულო საქმეებით დატკბობა არ შეუძლია. ეს დანაშაულებრივი წუხილია. სხვების მწუხარება კი მართებულია, ვინაიდან სათანადო მიზეზი აქვთ; ასეთ შემთხვევაში, მწუხარება ამ მიზეზიდან გამომდინარე, ბუნებ... იხილეთ სრულად
მწუხარების გარეშე ცხოვრებას კაცი, სურვილის, მცდელობისა და ძალისხმევის მიუხედავად, ვერ შეძლებს, რადგან გამომცდელი, რომელიც ცისქვეშეთსა და მთელ ქვეყანაზე დადის, ყველას განცდის და სჯულის წყევის მწუხარებათა შხამს ასმევს. საითაც უნდა გ... იხილეთ სრულად
ასეა განსაზღვრული ადამიანის ცხოვრება დედამიწაზე. იგი ახლა ურჩობით შობილ ნაყოფს იმკის, რადგან უკვდავებას განეშორა.
ილოცე, მოითმინე უფლის იმედით და შეაგონე საკუთარ თავს: „ნეტარ არს კაცი, რომელი ესავს მას" (ფსალმ. 33, 8).
თუ თვალს გადავავლებთ წმინდა დედოფალ თეოფანიას სახელოვან ცხოვრებასა და მოქალაქეობას, დავინახავთ, რომ მთელი მისი მრავალტანჯული ცხოვრება ერთმანეთზე მიყოლებულ მწუხარებათა ჯაჭვია. ძალიან იტანჯებოდა, ყოველნაირად ცდილობდა დარიგების, ლოცვ... იხილეთ სრულად
ნუ დავივიწყებთ, შვილო, რომ ყველა წმინდანმა საკუთარი მოწოდების შესაბამისად სხვადასხვა მწუხარების სახმილი გაიარა.
შვილო, განა შესაძლებელია არ გამოვცადოთ მწუხარება, მისი მეშვეობით ხომ საუკუნო, უსასრულო სიკეთე უნდა დავიმკვიდროთ, „რომელი თუალმან არა იხილა, და ყურსა არა ესმა, და გულსა კაცისასა არა მოუხდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თვისთ... იხილეთ სრულად
დიახ, განსაცდელი მოდის. უმეტესად ამპარტავნებაა ამის მიზეზი. თავმდაბალ კაცს განსაცდელიც უფრო ნაკლები და მსუბუქი ხვდება. ადამიანი მზადყოფნაში უნდა იყოს ისევე, როგორც გემის კაპიტანი, რომელიც სიწყნარის შემდეგ ქარიშხლის მოლოდინშია. როც... იხილეთ სრულად
ადამიანი ფიქრობს თავის წარსულზე – როგორ სცოდავდა, როცა ღმერთს არ იცნობდა, წუხს, მდაბლდება, ტირის, შენდობას ითხოვს და ამბობს: „ღვთის მადლმა ახლაც რომ მიმატოვოს, შეიძლება უარესი ჩავიდინო“. მაშინ შიშნარევი სიმდაბლე მოიცავს მის სულს. ... იხილეთ სრულად