752. ერთ სქოლასტიკოსს, საცხოვრებლის მამებისთვის საყვარელ, ქრისტესმოყვარე კაცს, რომელიც ღვთის გულისათვის ჩვეულებრივ ყოველთვის გულმოდგინედ ასრულებდა მათ თხოვნებს, აბბამ აუცილებელ და გადაუდებელ საქმეში დახმარება სთხოვა; მაგრამ ის, ეშმაკის მანქანებით, ამ საქმეში სიზარმაცემ შეიპყრო. შეწუხებულმა აბბამ იმავე ბერს ჰკითხა, თუ რა მიეწერა მისთვის.
მან შემდეგი წერილის დაწერა ბრძანა: „ვიცით, რომ გაჭირვებთ და გავიწროვებთ, გაბეზრებთ რა თავს ჩვენი საქმით, მაგრამ შენც შეურაცხგვყოფ, როდესაც ზარმაცობ და არაფერს აკეთებ. გულახდილად გვითხარი თუ გამძიმებთ და ამიერიდან აღარ შეგაწუხებთ; ღმერთი ჩვენი მოთხოვნილებების აღსრულებაში, შენი მეშვეობით თუ არა, სხვისი ხელით დაგვეხმარება. ასე რომ, ან ეცადე ჩვენი საქმისთვის, ან გვითხარი რომ არ გსურს ის და მაშინ თავად ღმერთი იზრუნებს ამისთვის და ილოცე ჩვენთვის.
როდესაც სქოლასტიკოსმა ეს მოისმინა, გული თითქოს ცეცხლმა აუბრიალა. მან მინდობილ საქმეში გულწრფელად იშრომა, მამების ლოცვით მალე წარმატებას მიაღწია და მათი გადაუდებელი საჭიროება ამით უზრუნველყო. ამის შემდეგ, ის მამებთან მივიდა, თავი მოუხარა და შენდობა ითხოვა.
რა დიდი ძალა აქვს ძლიერის სიტყვას, რომელსაც სულიწმინდა წარმოშობს. ის ყველაფერს სწრაფად ასრულებს, ვინაიდან: „ბრძენთა სიტყვები, - ამბობს წერილი, - წვერგამახული სოლებია“ (ეკლეს. 12, 11); ასევე მოხდა აქაც: საქმე აღსრულდა და იმ ადამიანის სული სიზარმაცისაგან განიკურნა, რომელიც ყველა ბოროტების დედაა.
link
