არა, არამედ ჩასწვდი მათ ძალას. ოღონდ დაუკვირდი, ანდობ თუ არა ყველაფერს ყოვლისშემძლე ღმერთს. და თვით ლოცვის მიზანიც ჩვენი ლოცვის და ღვთის ნების თანხმიერება უნდა იყოს.

შელოცვა ღმერთმა აგვიკრძალა და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა მივმართოთ მას; ვინაიდან ღვთის ბრძანების დარღვევა სულის დაღუპვაა. უმჯობესია შენს პირუტყვს სხვა გზით უმკურნალო: სთხოვე ექიმებს გირჩიონ რამე, ეს ცოდვა არაა, ან ნაკურთხი წყალი ასხურე მას.

ამ სოფლის აღსასრული გარდაუვალია, მაგრამ როცა ღმერთი ხედავს, რომ მის სათნოყოფას ვცდილობთ, მაშინ დროს გვიხანგრძლივებს, ნათქვამის თანახმად: „უფლის მოშიშება ახანგრძლივებს დღეებს, ხოლო ბოროტეულთა წლები შემოკლდება“ (იგავ. 10, 27). ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობასაც ღვთის ნება საზღვრავს, რამეთუ, როდესაც მოციქულებმა ამ საკითხზე უფალს ჰკითხეს, მან უპასუხა მათ: „არა თქუენი არს ცნობაი ჟამთა და წელთაი, რომელნი იგი მამამან დასხნა თვისითა ხელმწიფებითა“ (საქმე. მოც. 1, 7).

ასეთი ზიზღის დროს, ადამიანს შეუძლია თავისი აზრი ცოტათი აიძულოს; თუ ამას ვერ შეძლებს, მაშინ საკუთარ თავს მცირედ დაუთმოს, რადგანაც ეს ავადმყოფობაა, ძმაო! შეეცადე არ დაივიწყო ეს და გრწამდეს, რომ შენ წმინდანთა ლოცვებით ღმერთი დაგეხმარება და გიხსნის.

შიშის გამო ნუ შეხვალ, მაგრამ ლოცვისთვის შესვლა და ღვთისა და მისი წმიდანებისადმი შენი ცხონებისათვის ლოცვა ნებისმიერ დროს შეგიძლია.

ასეთ შემთხვევაშიც არ მოუსმინო მას, არამედ შედი და ილოცე; შიში კი არაფრად ჩააგდო, არც ის, რომელიც ლოცვისკენ გიბიძგებს და არც ის, რომელიც მისგან განგაყენებს, არამედ ყველაფერი დროულად და ღვთის შიშით გააკეთე.

"გიხაროდენ მოხარულთა თანა" ნიშნავს იმას, რომ გვიხაროდეს მათთან ერთად, ვინც ღვთისნიერ სათნოებებში წარემატება და მომავალ სიკეთეთა იმედით გახარებულნი არიან; ხოლო "ტიროდეთ მტირალთა თანა" - ცოდვისმიერ სინანულში შემცოდეთა თანაგრძნობას ნიშნავს.

დაე, მან თვითონაც იმარხულოს და ილოცოს, რამდენსაც შეძლებს, მაშინ მისთვის მლოცველიც შესმენილი იქნება, "რამეთუ ფრიად შემძლებელ არს ლოცვაი მართლისაი შეწევნად" (იაკ. 5, 16), რამეთუ უფალმა თქვა: "ესე ნათესავი არარაით განვალს, გარნა ლოცვითა და მარხვითა" (17, 21).

ვინც სხვის ძვირის ხსენებას დაიწყებს, მან უმალ უნდა შეწყვიტოს და სხვა უფრო სასარგებლო თემაზე გადაიტანოს საუბარი, მაგრამ ამაშიც არ უნდა დაყოვნდეს, რომ მრავალსიტყვაობიდან კვლავ ძვირისხსენებაში არ ჩავარდეს.

შენ რომ საკუთარ თავს ყველა ადამიანისადმი მოკვდინებას და მცირედი სიმდაბლის ტვირთვას აიძულებდე, მაშინ მშვიდად იქნებოდი და მრავალ ხიფათს გადაურჩებოდი. ღვთის წინაშე გული დაიმდაბლე, და ღვთის მადლი ყველაფერში გამოგვექომაგება.