სათნოებათმოყვარეობა (პირველი წიგნის პირველი ნაწილი) - ციტატები, ამონარიდები

141. არ თქვა, არ მსურს და მოდისო (უკეთური წარმოსახვა), აშკარაა, რომ თუ თვით ეს საქმე არა (ე.ი. ეს უკეთური საქმე, ეს ცოდვისმიერი გულისზრახვა და ქმედება), ამ საქმის მიზეზები მაინც გიყვარს.

139. კვეთება ესაა გულის უსახო აღძრულობა, გამოცდილთაგან გასაღების მსგავსად წინდაწინვე ხელთგდებული (ე.ი. არა საკუთარი წარმოსახვების მიზეზით აღძრული შემოტევა ცოდვისმიერი გულისზრახვისა, არამედ გარეგანი მიზეზებისგან, უკეთური ძალისგან გ... იხილეთ სრულად

138. აკვიატება ესაა წინარე ბოროტებათა უნებლიე ხსოვნა, რაც მოასპარეზეებში ვნებამდე მიღწევას ვერ ახერხებს, გამარჯვებულებში კი ნადგურდება ვიდრე კვეთებამდე.

137. როდესაც გონებისგან განვიგდებთ ყოველგვარ ნებაყოფლობით ბოროტებას, მაშინღა შევებრძოლებით აკვიატებულ ვნებებს.

135. მოგიზგიზე ცეცხლია ცოდვა. რამდენსაც გამოაკლებ მას ნივთს, იმდენსვე დაიკლებს იგი და რამდენსაც დაურთავ, შესაბამისადვე აგიზგიზდება.

136. ქებით თუ გასულდიდდები, მოელოდე შერცხვენას, რადგან თქმულია: „ვინც თავს აიმაღლებს, დამდაბლდება“ (მთ.23.12, ლკ. 14.11).

131. უმჯობესია ღვთისმოშიშებით ვლოცულობდეთ მოყვასისათვის, ვიდრე ვამხილებდეთ მას მისი ყოველი ცოდვის გამო.

132. მართლადმონანულს დასცინიან უგუნურნი, მისთვის კი ღვთივსათნოყოფის ნიშანია ეს.

134. გუსისხმაჰყავი, რომ თორმეტია უპატიობის ვნება. თუ ერთ მათგანსაც კი ნებსით შეიყვარებ, დანარჩენი თერთმეტის ადგილსაც ის შეავსებს.

133. მოასპარეზე ყველაფრისგან თავშეზღუდულია (I კორ. 9.25) და არ დაცხრება იგი, ვიდრე არ მოსპობს უფალი ბაბილონის თესლს (ეს. 14.22; იერ.27.16).