ეს სოფელი აღსავსეა ცთუნებებით და ყოველივე ჩვენს გახრწნილ ბუნებასთან ერთად ჩვენს წინააღმდეგ არის მომართული: სიმდიდრე წაახდენს ჩვენს ზნეობას, სიღარიბე მოთმინებას გვაკარგვინებს, ბედნირებით აღვზვავდებით, უბედურება გვმუსრავს, საქმე მოუ...
იხილეთ სრულად
ეს სოფელი აღსავსეა ცთუნებებით და ყოველივე ჩვენს გახრწნილ ბუნებასთან ერთად ჩვენს წინააღმდეგ არის მომართული: სიმდიდრე წაახდენს ჩვენს ზნეობას, სიღარიბე მოთმინებას გვაკარგვინებს, ბედნირებით აღვზვავდებით, უბედურება გვმუსრავს, საქმე მოუცლელობაში გვაგდებს, უქმად ყოფნა გვანებივრებს, ცოდნა გვაამპარტავნებს, უმეცრება საცთურთან დაგვამეგობრებს, ჯანმრთელობა ვნებებს შეეწევა, უძლურება უგრძნობელობასა და დრტვინვაში გვაგდებს; ერთი სიტყვით, ყოველივე, რაც ჩვენშია, ან...
ნუ შეიყვარებთ ამ ქვეყანას, ნურც ამ ქვეყნიურს რასმე. ვისაც ეს ქვეყანა უყვარს, მამის სიყვარული არ არის მასში.
ვინაიდან ამქვეყნად ყველაფერი - გულისთქმა ხორცის, გულისთქმა თვალის და სიამაყე არსებობისა, მამისაგან კი არ არის, არამე...
იხილეთ სრულად
ნუ შეიყვარებთ ამ ქვეყანას, ნურც ამ ქვეყნიურს რასმე. ვისაც ეს ქვეყანა უყვარს, მამის სიყვარული არ არის მასში.
ვინაიდან ამქვეყნად ყველაფერი - გულისთქმა ხორცის, გულისთქმა თვალის და სიამაყე არსებობისა, მამისაგან კი არ არის, არამედ ამ ქვეყნისაგან.
ეს ქვეყანაც გარდავა, და მისი გულისთქმანიც, ხოლო ღმრთის ნებისმყოფელი წარუვალი უკუნისამდე.
თ. 2-3
სამყარო არ არის ის წინამძღოლი, რომელსაც უნდა გავყვეთ, არამედ მტერია, რომელზეც ღვთის შვილებმა უნდა გაიმარჯვონ: „ყოველი, რომელი შობილ იყოს ღმრთისაგან, სძლევს სოფელს“.
ქვეყანა მსახიობს ჰგავს, რომელსაც სამეფო სამოსი აცვია და თავზე ყალბი ქვებით შემკული გვირგვინი ადგას. მას თავისი შიფრი აქვს: სიამაყეს ადამიანურ ღირსებას უწოდებს, აღვირახსნილობას - თავისუფლებას, სისასტიკეს სამართლიანობას, ავხორცობასა...
იხილეთ სრულად
ქვეყანა მსახიობს ჰგავს, რომელსაც სამეფო სამოსი აცვია და თავზე ყალბი ქვებით შემკული გვირგვინი ადგას. მას თავისი შიფრი აქვს: სიამაყეს ადამიანურ ღირსებას უწოდებს, აღვირახსნილობას - თავისუფლებას, სისასტიკეს სამართლიანობას, ავხორცობასა და გარყვნილებას ბუნებრივ ზნეს, სიცრუეს სიბრძნეს, პირფერობას ჰუმანურობას და პატივისცემას, სიმხდალეს მოკრძალებას, მფლანგველობას დიდსულოვნებას, უხეშობას პირდაპირობას და ა.შ. ქვეყანა ჭეშმარიტ სათნოებას ვერ ამჩნევს, ის დაფა...
ჩვენ კი, თავს ღვთის მონას რომ ვუწოდებთ, ხშირად ვცრუობთ. ჩვენ სხვა ბატონის მონები ვართ, მისი სახელია წუთისოფელი! მისდამი სამარცხვინო მონობას კი პირმოთნეობა ჰქვია.
სახიერი ღმერთი უხვ წყალობას გვანიჭებს და მისი ქმედება ყოველთვის ჩვენს სასარგებლოდ არის მომართული. ყოველივე სიკეთე, რაც კი გაგვაჩნია ღვთის ძღვენია. ყველაფერი თავისი ქმნილების ადამიანისადმი სამსახურად დაადგინა. ისე გააკეთე, რომ ყველ...
იხილეთ სრულად
სახიერი ღმერთი უხვ წყალობას გვანიჭებს და მისი ქმედება ყოველთვის ჩვენს სასარგებლოდ არის მომართული. ყოველივე სიკეთე, რაც კი გაგვაჩნია ღვთის ძღვენია. ყველაფერი თავისი ქმნილების ადამიანისადმი სამსახურად დაადგინა. ისე გააკეთე, რომ ყველა: ცხოველებიც, ფრინველებიც, პატარებიცა და დიდებიც, მცენარეებიც კი - საკუთარ თავს მსხვერპლად სწირავენ მისთვის. თავად ღმერთმაც, საკუთარი თავიც კი გაიღო მსხვერპლად, რათა ადამიანი გამოეხსნა. ნუ ვიქნებით გულგრილნი ყოველივე ამ...
ჩვენ ყველას გვჭირდება წყალობა, მაგრამ ყველანი არ ვიმსახურებთ მას, ვინაიდან ის, თუმცა წყალობაა, მაინც ღირსეულს ეძიებს, როგორც თავად ბრძანა უფალმა: „შევიწყალებ ვინც შესაწყალებელია და შევიტკბობ, ვინც შესატკბობია“ (გამოსვ. 33, 19).
ის, ვისკენაც წყევლაა მიმართული, ამ ცხოვრებაში იტანჯება, თუმცა იგი, ვისგანაც წყევლა გამოდის, ამქვეყნადაც იტანჯება და იმ ქვეყანაშიც დაიტანჯება. რადგანაც, თუ ის არ შეინანებს და აღსარებას არ იტყვის, იქ დაისჯება ღვთისაგან, როგორც ავაზა...
იხილეთ სრულად
ის, ვისკენაც წყევლაა მიმართული, ამ ცხოვრებაში იტანჯება, თუმცა იგი, ვისგანაც წყევლა გამოდის, ამქვეყნადაც იტანჯება და იმ ქვეყანაშიც დაიტანჯება. რადგანაც, თუ ის არ შეინანებს და აღსარებას არ იტყვის, იქ დაისჯება ღვთისაგან, როგორც ავაზაკი. შეიძლება ვიღაცამ მართლაც გაგანაწყენა, მაგრამ, როდესაც შენს შეურაცხმყოფელს წყევლი, ეს იგივეა თოფი აიღო და მოკლა იგი. რა უფლებით აკეთებ ამას? რაც არ უნდა დაგიშავოს მან, მისი მოკვლის ნება მაინც არა გაქვს. როცა ადამიანი ...
