124. ჩვენი ყოველდღიური საქმეები უნდა ავწონოთ ყოველ საათს და ყურადღება მივაქციოთ მათ, ღამით კი უთუოდ ძალისამებრ შევამსუბუქოთ ისინი სინანულის მიერ, თუ, რა თქმა უნდა, გვსურს, რომ ქრისტეს შეწევნით დავძლიოთ უკეთურება. ამასთან, გვმართებ...
იხილეთ სრულად
124. ჩვენი ყოველდღიური საქმეები უნდა ავწონოთ ყოველ საათს და ყურადღება მივაქციოთ მათ, ღამით კი უთუოდ ძალისამებრ შევამსუბუქოთ ისინი სინანულის მიერ, თუ, რა თქმა უნდა, გვსურს, რომ ქრისტეს შეწევნით დავძლიოთ უკეთურება. ამასთან, გვმართებს განვჭვრიტოთ, ვასრულებთ თუ არა ყველა ჩვენს გრძნობად და ხილულ საქმეს მარტოოდენ ღვთის მიხედვით, ღვთის წინაშე და ღვთის გამო, რათა არ აღმოვჩნდეთ უგუნურად წარტაცებულნი გრძნობათა მიერ.
125. მართლაც, რაჟამს, ღვთით, ყოველდღიურად ვიძენთ სარგებელს ჩვენი მღვიძარებისგან, მაშ აღარ გვმართებს, რომ განურჩევლად მიმოვიქცეოდეთ ადამიანთა შორის და მრავალრიცხოვანი შეხვედრების მიზეზით ვზიანდებოდეთ, არამედ, უმალ, ის შეგვფერის, რო...
იხილეთ სრულად
125. მართლაც, რაჟამს, ღვთით, ყოველდღიურად ვიძენთ სარგებელს ჩვენი მღვიძარებისგან, მაშ აღარ გვმართებს, რომ განურჩევლად მიმოვიქცეოდეთ ადამიანთა შორის და მრავალრიცხოვანი შეხვედრების მიზეზით ვზიანდებოდეთ, არამედ, უმალ, ის შეგვფერის, რომ ამ საწადელი და ტკბილი სათნოების სარგებლისა და სიკეთის გამო მოვიძაგებდეთ ყოველივეს, რაც ამაოა.
126. ვალდებულნი ვართ, რომ სულის სამნაწილედობას მართებულად აღვძრავდეთ თავისი ბუნების შესაბამისად, როგორადაც შეიქმნა იგი ღვთისგან, კერძოდ, „მრისხანებას“ – ჩვენი გარებანი ადამიანისა და გველის, სატანას, წინააღმდეგ, რადგან „განურისხდით...
იხილეთ სრულად
126. ვალდებულნი ვართ, რომ სულის სამნაწილედობას მართებულად აღვძრავდეთ თავისი ბუნების შესაბამისად, როგორადაც შეიქმნა იგი ღვთისგან, კერძოდ, „მრისხანებას“ – ჩვენი გარებანი ადამიანისა და გველის, სატანას, წინააღმდეგ, რადგან „განურისხდითო, – ამბობს, – ცოდვას“ (შდრ. ფს. 4.5), ესე იგი „განურისხდითო, – ამბობს, – საკუთრარ თავსა და ეშმაკს, რომ არა სცოდავდეთ ღვთისადმი“; მეორე მხრივ, „გულისთქმითობას“ უნდა აღვძრავდეთ ღვთისა და სათნოების მიმართ, ხოლო, მესამე მხრ...
127. მაშინ ბნელდება და მაშინ ხდება უნაყოფო გონება, როდესაც ამა სოფლის სიტყვებს მეტყველებს იგი, ან კიდევ როდესაც აზრით ითვისებს და ეზრახება მათ, ანთუ რაჟამს სხეული ამ გონებითურთ ფუჭად შეემსჭვალვის გრძნობადს რასმე, ანდა როცა ამაოთა ...
იხილეთ სრულად
127. მაშინ ბნელდება და მაშინ ხდება უნაყოფო გონება, როდესაც ამა სოფლის სიტყვებს მეტყველებს იგი, ან კიდევ როდესაც აზრით ითვისებს და ეზრახება მათ, ანთუ რაჟამს სხეული ამ გონებითურთ ფუჭად შეემსჭვალვის გრძნობადს რასმე, ანდა როცა ამაოთა მიმართ გასცემს თავის თავს მონაზონი, რადგან ამ დროს გონება დაუყოვნებლივ და ანაზდეულად წარიწყმედს მგზნებარებას, შემუსვრილობას, საღვთო გაბედულებასა და ცოდნას, ვინაიდან რაოდენ გვექნება ყურადღება გონებისადმი, გავსხივოსდებით, ...
128. მართლაც, ვინც ყოველდღიურად მიესწრაფვის და ეძიებს გონების სიმშვიდესა და მყუდროებას, ამგვარი ვინმე ადვილად მოიძაგებს ყველაფერს გრძნობადს, რათა არ დაშვრეს ფუჭად, მაგრამ თუ იგი განაცრუებს თავის სინდისს, მწარედ დაიძინებს დავიწყები...
იხილეთ სრულად
128. მართლაც, ვინც ყოველდღიურად მიესწრაფვის და ეძიებს გონების სიმშვიდესა და მყუდროებას, ამგვარი ვინმე ადვილად მოიძაგებს ყველაფერს გრძნობადს, რათა არ დაშვრეს ფუჭად, მაგრამ თუ იგი განაცრუებს თავის სინდისს, მწარედ დაიძინებს დავიწყების სიკვდილით, რაგვარ დაძინებასაც ლოცვით განირიდებს დავითი (ფს. 12.4); ამბობს კი მოციქულიც: „ვინც იცის სიკეთის ქმნა და არ აკეთებს, ცოდვად შეერაცხება ეს“ (იაკ. 4.17).
129. გონება უგულისყურობიდან ისევ თავის წესსა და მღვიძარებას დაუბრუნდება, თუკი იგი კვლავ გულმოდგინებას შეუდგება და თუ ჩვენ კვლავაც მგზნებარე მოსწრაფებით აღვადგენთ ჩვენი გონების საქმითობას.
130. წისქვილის ვირი წინ ვერ წადგამს ნაბიჯს იმ წრიდან, რაშიც არის იგი ჩაბმული. ასევე, გონებაც ვერ დაწინაურდება სრულმყოფელ სათნოებაში, თუ იგი არ მოიწესრიგებს თავის შინაგან მდგომარეობას, რადგან ამის გარეშე მუდამ ბრმა იქნება იგი შინაგ...
იხილეთ სრულად
130. წისქვილის ვირი წინ ვერ წადგამს ნაბიჯს იმ წრიდან, რაშიც არის იგი ჩაბმული. ასევე, გონებაც ვერ დაწინაურდება სრულმყოფელ სათნოებაში, თუ იგი არ მოიწესრიგებს თავის შინაგან მდგომარეობას, რადგან ამის გარეშე მუდამ ბრმა იქნება იგი შინაგანი თვალებით, ვერ შემძლე იმისა, რომ დაინახოს სათნოება და ნათელცისკროვანი იესო.
131. გამბედავი და ზვიადი ცხენი საამოდ დგება ყალყზე, მიმღები მხედრისა (სიმბოლურად ნიშნავს ზეცისკენ, ღვთისკენ სწრაფვას), ხოლო სიამეში მყოფი გონება სიამეს იღებს უფლის სინათლით, შედის რა მასში „განთიადისას“ (შდრ. ფს. 5.4), გულისზრახვე...
იხილეთ სრულად
131. გამბედავი და ზვიადი ცხენი საამოდ დგება ყალყზე, მიმღები მხედრისა (სიმბოლურად ნიშნავს ზეცისკენ, ღვთისკენ სწრაფვას), ხოლო სიამეში მყოფი გონება სიამეს იღებს უფლის სინათლით, შედის რა მასში „განთიადისას“ (შდრ. ფს. 5.4), გულისზრახვებისგან თავისუფალი. ამასთან, იგი, თვითვე ზეაღმმართველი თავისი თავისა, „მიემართება“ გონების საქმითი ფილოსოფიის „ძალისგან“, გამოუთქმელ მოვლენათა და სათნოებათა განმჭვრეტი გამოუთქმელი „ძალისკენ“. და ამ დაუსრულებლის მაღალ და ს...
133. მოგზაური, რომელიც აპირებს შორეულ, ძნელად სავალ და მძიმე გზას დაადგეს, ამასთან შიშობს, უკან დაბრუნებისას გზა არ აებნეს, თავისი მოგზაურობის დროს გარკვეულ სანიშნეებსა და გზის მაჩვენებლებს ამაგრებს, თავისიანებთან უკან დაბრუნება რ...
იხილეთ სრულად
133. მოგზაური, რომელიც აპირებს შორეულ, ძნელად სავალ და მძიმე გზას დაადგეს, ამასთან შიშობს, უკან დაბრუნებისას გზა არ აებნეს, თავისი მოგზაურობის დროს გარკვეულ სანიშნეებსა და გზის მაჩვენებლებს ამაგრებს, თავისიანებთან უკან დაბრუნება რომ გაუადვილოს. მღვიძარების გზით მავალი ადამიანი, მეორე მხრივ, სიტყვებს აღმართავს, იმავეს შიში აქვს რა მასაც (გულისხმობს მოძღვართა შეგონებებს, რომელთა გათვალისწინების გარეშე დიდია საფრთხე გზის აბნევისა).
134. მაგრამ მოგზა...
