136. ვინაიდან ადამიანთა მიმართ არაბუნებრივად აღძრული მრისხანება, ისევე როგორც არაღვთისეული მწუხარება და მოწყინება მსგავსადვე გახრწნის კეთილ და ცოდნისმიერ გულისზრახვებს, რომლებსაც აღსარების ჟამს განყრის უფალი და სიხარულს შთაგვინერგავს.

link

link

138. მრავალრიცხოვან პირუტყვულ გულისზრახვათაგან შეჭირვებულნი შემსუბუქებას და სიხარულს ვპოვებთ, რაჟამს ჭეშმარიტად და პირუთვნელად გავკიცხავთ ჩვენს თავს ანთუ რაჟამს ყოველივეს მივუთხრობთ უფალს ვით ადამიანს, და უთუოდ ყოვლითურთ ვპოვებთ შვებას ამ ორივესგან.

link

139. „გონების“ ხატად (სიმბოლოდ) რაცხენ მამები რჯულმდებელ მოსეს, რომელიც მაყვლოვანში ხედავს უფალს (გამოსვ. 3 1–6), რომლის პირისახეც იდიდება (გამოსვლ 34.30), რომელიც ფარაონისთვის ღმერთად დგინდება ღმერთთა ღმერთისგან (გამოსვლ. 6.1), რომელიც ტანჯავს ეგვიპტეს (გამოსვლ. თ. 7 და მომდევნო), რომელსაც (მოსეს) გამოჰყავს ისრაელი (გამოსვლ. თ. 12) და რომელიც რჯულმდებლობს. მისეული რჯულდებანი კი, სულიერი სახისმეტყველებით, „გონების“ მოქმედებებად და ღირსებებად აღიქ...

link

140. მეორე მხრივ, „გარეგანი ადამიანის ხატი (წარმავალი ხორცის სიმბოლო)აარონია, რჯულმდებლის ძმა. ამიტომ, ისევე როგორც მოსე, ჩვენც მრისხანებით ვუყენებთ ბრალდებებს „ცთომილ აარონს (ე.ი. ცთომილებაში მყოფ ჩვენს გარეგან ადამიანს) და ვეუბნებით: „რა დაგიშავა შენ ისრაელმა (შინაგანმა ადამინმა, ე.ი. ღვთის მჭვრეტმა გონებამ), რომ მისი განშორება იწადე ცხოველი ღვთის, ყოვლისმპყრობელი უფლისგან? (შდრ. გამოსვლ. 32.21).

link

141. ვინაიდან უფალმა, ყველა სხვა სიკეთესთან ერთად, ლაზარეს მკვდრეთით აღდგინებისას ესეც გვიჩვენა ჩვენ, რომ მრისხანების გზით (შდრ. იონ. 11. 33)ვთრგუნავდეთ სულის მდედრულობას და სიძაბუნეს და ვეშურებოდეთ მკაცრი ცხოვრების წესს, ესე იგი, – ვგულისხმობ, – თვითგაკიცხვას, რასაც ძალუძს სულის დახსნა თავმოთნეობის, ცუდმედიდობისა და ამპარტავნებისგან.

link

link

143. როგორც წესი, სიტყვისგება (შეპასუხება, სიტყვიერი დაპირისპირება) ახშობს გულისზრახვებს, იესოს ხმობა კი განდევნის მათ, რადგან როდესაც უკეთური ძალის შემოტევა გრძნობადი ნივთის წარმოსახვის გზით სულში შთაისახება, იქნება ეს სახე იმისა, რაც ჩვენ მწუხარებას გვგრის, ანდა წარმოსახვა რაღაც სიამისა (ვთქვათ ქალისა, ოქროსი ან ვერცხლისა), თუკი ეს ყოველივე სათითაოდ მოექცევა ჩვენს გონებაში, მყისვე გამოაშკარავდებიან ის გულისზრახვები, გულს რომ ავმეხსიერებით, სიძვ...

link

144. მაგრამ თუ ჩვენი გონება გამოუცდელია მღვიძარების საქმეში, იგი მყისვე თანაშეეზავება მისდამი, რა გინდა რა სახით, ვნებადად წარმოსახულს და თანაგაეზრახება მას, მიიღებს რა მისგან უღირს შეკითხვებს და მიაგებს რა პასუხს. სწორედ მაშინ მოხდება ჩვენეულ გულისზრახვათა შეზავება ეშმაკეულ წარმოსახვასთან, რაც კიდევ და კიდევ გაიზრდება და გამრავლდება, რომ საწადელი, მშვენიერი და საამური წარმოუჩნდეს მისდამი მიტკბობილ და მისკენ წარტაცებულ გონებას. ასეთ დროს გონება ი...

link

145. ვინაიდან გონება ესაა ადვილმიმნდობი და გულუბრყვილო რამ მოვლენა, წარმოსახვებისადმი იოლად მიმყოლი და ურჯულო წარმოდგენებისადმი ძნელად დასაოკებელი, თუ რა თქმა უნდა, არ ფლობს იგი ვნებათა თვითმპყრობელ გულისზრავას, მარადის მის შემაფერხებელსა და ამლაგმავს.

link