156. წარმოსახვებისგან სრულიად გაუცხოებული (დაცლილი, დაცარიელებული) გული შობს საღვთო და საიდუმლოებით აზრებს, თავის შიგნით მტოკავთ, ისევე როგორც ეს ხდება დაწყნარებულ ზღვაში, სადაც ტოკავენ თევზები და ყურყუმალაობენ დელფინები; და უნიავ...
იხილეთ სრულად
156. წარმოსახვებისგან სრულიად გაუცხოებული (დაცლილი, დაცარიელებული) გული შობს საღვთო და საიდუმლოებით აზრებს, თავის შიგნით მტოკავთ, ისევე როგორც ეს ხდება დაწყნარებულ ზღვაში, სადაც ტოკავენ თევზები და ყურყუმალაობენ დელფინები; და უნიავებს, ერთი მხრივ, ზღვას მსუბუქი ნიავი, მეორე მხრივ კი გულის უფსკრულს სულიწმინდა, ხოლო „რადგან, – ამბობს, – ხართ ძეები, მოავლინა ღმრთმა სული თავისი ძისა თქვენს გულებში, მღაღდებელი: ამბა მამაო (შდრ. გალ. 4.6).
157. ყოველი მონაზონი ორჭოფობასა და მერყეობაში იქნება სულიერი საქმის ღვწასთან დაკავშირებით გონებითი მღვიძარების უწინარეს, და ეს იმიტომ, რომ ან არ იცის მან მღვიძარების მშვენიერება ანდა იცის, მაგრამ უგულისყურობის გამო არ ძალუძს ეს, თ...
იხილეთ სრულად
157. ყოველი მონაზონი ორჭოფობასა და მერყეობაში იქნება სულიერი საქმის ღვწასთან დაკავშირებით გონებითი მღვიძარების უწინარეს, და ეს იმიტომ, რომ ან არ იცის მან მღვიძარების მშვენიერება ანდა იცის, მაგრამ უგულისყურობის გამო არ ძალუძს ეს, თუმცა როდესაც იგი გონების დაცვას შეუდგება, რაც არის და იწოდება კიდეც როგორც გონებითი ფილოსოფია ანუ გონების საქმითი ფილოსოფია, ხსენებული ორჭოფობა უეჭველად გაუქრება მას, როგორც მპოვნელს იმ გზისას, რომელიც ამბობს: „მე ვარ გზ...
160. ადამიანთა ყოფა განივრცობა წელიწადების, თვეების, შვიდეულების, დღეების, ღამეების, საათებისა და წუთების პერიოდული თანამონაცვლეობის კვალობაზე. ამათთან ერთად ჩვენც გვმართებს, ვიდრე ჩვენს აღსასრულამდე, გულმოდგინე მდუმარებითი ღვწით ...
იხილეთ სრულად
160. ადამიანთა ყოფა განივრცობა წელიწადების, თვეების, შვიდეულების, დღეების, ღამეების, საათებისა და წუთების პერიოდული თანამონაცვლეობის კვალობაზე. ამათთან ერთად ჩვენც გვმართებს, ვიდრე ჩვენს აღსასრულამდე, გულმოდგინე მდუმარებითი ღვწით თანაგანვრცობა სათნოებითი საქმეებისა, კერძოდ: მღვიძარებისა, ლოცვისა, გულის სიტკბოებისა.
161. მოიწევა ჩვენზე ჟამი სიკვდილისა, – მოიწევა, და შეუძლებელია გაქცევა მისგან. იმ ჟამს (სიკვდილის ჟამს) მომსვლელმა სოფლის და ჰაერის მთავარმა (ეშმაკმა) ნეტამც ჰპოვოს ჩვენი ცოდვები მცირე და კნინი, რომ არ გვამხილოს მან სამართლიანად;...
იხილეთ სრულად
161. მოიწევა ჩვენზე ჟამი სიკვდილისა, – მოიწევა, და შეუძლებელია გაქცევა მისგან. იმ ჟამს (სიკვდილის ჟამს) მომსვლელმა სოფლის და ჰაერის მთავარმა (ეშმაკმა) ნეტამც ჰპოვოს ჩვენი ცოდვები მცირე და კნინი, რომ არ გვამხილოს მან სამართლიანად; უსარგებლოდღა ვიტირებთ მაშინ, რადგან ის მონა, – ამბობს, – ვინც იცოდა თავისი უფლის ნება და არ იმოქმედა როგორც მონამ, დაიტანჯება დიდად (შდრ. ლკ. 12.47).
162. „ვაი იმათ, – ამბობს, – რომლებიც გულს იღუპავენ (ზირ. 2.14), და რას იზამენ ამგვარნი, როდესაც მოიხილავს უფალი? ამიტომ, გულმოდგინება გვმართებს ჩვენ, ძმანო.
163. ვითომცდა მარტივ და ნაკლებად უვნებო გულისზრახვებს ვნებადნი მოედევნებიან, როგორც მრავალწლიანი გამოცდილებითა და დაკვირვებით აღმოვაჩენთ ამას. ეს ნიშნავს, რომ ზემოხსენებულთაგან პირველნი გზად უხდებიან მეორეებს, უვნებონი – ვნებადთ.
164. ნამდვილად ორად გაყოფა მართებს ადამიანს არჩევანის კვალობაზე, ანუ, როგორც ვთქვი, შუაზე უნდა განიკვეთებოდეს იგი უბრძნესი განზრახვის შესაბამისად, რაც ნიშნავს, რომ ჭეშმარიტად დაუზავებელი მტერი უნდა იყოს თავისი თავისა. მაშ, როგორი ...
იხილეთ სრულად
164. ნამდვილად ორად გაყოფა მართებს ადამიანს არჩევანის კვალობაზე, ანუ, როგორც ვთქვი, შუაზე უნდა განიკვეთებოდეს იგი უბრძნესი განზრახვის შესაბამისად, რაც ნიშნავს, რომ ჭეშმარიტად დაუზავებელი მტერი უნდა იყოს თავისი თავისა. მაშ, როგორი განწყობაც ექნება მავანს ვინმე ადამიანისადმი, რომელიც მეტისმეტად უმოწყალოდ და, ამასთან, მიწყივ შეაჭირვებს და შეურაცხყოფს მას, ამგვარივე, და ბევრად მკაცრიც, უნდა იყოს ჩვენი განწყობა ჩვენივე თავის მიმართ, თუ, რა თქმა უნდა, ...
166. იესო ქრისტეში გაძლიერებულებს და კრძალულებითი მღვიძრებით სრბოლის დამწყებთ მოგვეახლება სამართლიანობის მამზევებელი იესო, რომელიც უპირველესად გამოგვიჩნდება ვით ჩირაღდანი ჩვენს გონებაში, ჩვენგან თითქოსდა გონების ხელით ზეპყრობილი დ...
იხილეთ სრულად
166. იესო ქრისტეში გაძლიერებულებს და კრძალულებითი მღვიძრებით სრბოლის დამწყებთ მოგვეახლება სამართლიანობის მამზევებელი იესო, რომელიც უპირველესად გამოგვიჩნდება ვით ჩირაღდანი ჩვენს გონებაში, ჩვენგან თითქოსდა გონების ხელით ზეპყრობილი და გონებისეულ ბილიკებზე გზამკვლევი ჩვენთვის; შემდეგ – ვით მთვარე სრულცისკროვანი, ჩვენი გულის სამყაროში მრგვლივ მიმომქცევი, და ბოლოს – ვით მზე, ჩვენდა ვლენილი, თავის თავს რომ გვიჩენს, ცხადია, და – განჭვრეტათა თავისსავე ყოვ...
