სოფლის წარდგინებით ხელდასხმულნი ან დადგენილნი არ უნდა ექვემდებარებოდნენ არც პირად მსახურებას და არც გადასახადს. ასევე ზოგიერთი ძლიერი პიროვნების წარდგინებით ან რწმუნებით დადგენილებმაც არ უნდა იმსახურონ პიროვნულად, არამედ საკუთრებით უნდა მიიღონ მასში მონაწილეობა, განსაკუთრებით მაშინ, თუ გაგვიგონია, რომ ისინი შემოწირულობის საფუძველზე არიან ხელდასხმულნი. რამეთუ ეს საქმე რაღაცნაირად შეიძლება მოსათმენი იყოს (აქ ორიგინალში რამოდენიმე სიტყვა გაცრეცილია - შენიშვნა); მაგრამ ვინც დადგენილია, მან თვითონ უნდა აგოს საკუთარ თავზე პასუხი.

თუ მასზე დაუდევრობის, ან რაიმე სხვა აშკარა შეცოდების გამო სამართლიანად განაწყენდი, მაშინ კარგად მოქცეულხარ, რომ დატოვე ის. ხოლო, თუ მიწიერი ბრძნობით განაწყენებულმა დასაჯე, მაშინ უნდა შეინანო და თავისთავად ხელი უნდა დაასხა მისი თხოვნის გარეშე.

შენ რომ მთელ შენს იმედებს ღმერთზე ამყარებდე, მაშინ არ დაგჭირდებოდა ვინმეზე ზრუნვა. მაგრამ, რადგან ჯერ კიდევ გჭირდება ადამიანების დახმარება, ამიტომ შენ თუ სათნოდ გექცევიან, შენც უნდა სათნოეყო სხვებს, რამეთუ წერილში ნათქვამია: „ვითარცა-იგი თქუენ გნებავს, რაითა გიყონ კაცთა და თქუენცა ეგრეთვე მსგავსად უყოფდით მათ“ (ლუკა 6, 31). თუმცა, თუ მთხოვნელი (როგორც შენ ამბობ) კეთილმსახური ადამიანია და ასევე კეთილმსახურია ის, ვისზეც ამოწმებს, მაშინ არ უნდა გაშფოთებდეს არც რწმუნება და არც ხელდასხმა, რამეთუ მოეკითხება მას (ვინც ამოწმებს). თუ შენ იცი, რომ ის ადამიანი, ვის ხელდასხმასაც გთხოვენ, არ იმსახურებს ამას და რაღაც საკითხში მასზე არასასიკეთო ხმები დადის, მაშინ არ მოუსმინო თხოვნას და არ აკურთხო ის მღვდლად. იმიტომ, რომ მაშინ თვითონ გასცემ ამისთვის ღმერთს პასუხს.