






ღმერთის არსეობობის ჭვრეტა–შემეცნებაში ადამიანის გონება ვერაფერზე ჩერდება, მან არ უწყის საიდან, რით, რაღაც უსაზღვრო ზღვაა იგი, არანაირ მინიშნებას არ აძლევს მას ხელჩასაჭიდად, რაც განსაზღვრულ დასაბამზე მიუთითებდა და საყრდენი იქნებოდა... იხილეთ სრულად

ხიბლით მონუსხვა, საკუთარი თავის ცთუნება იქნებოდა, თუკი ცნობისწადილით აღვივსებოდით ამ საღმრთო, გამოუთქმელი ბუნების გამო და ძიებასაც თუ შევუდგებოდით ღმერთის საკუთრივი სახელისა. რამეთუ, როგორც საღმრთო წერილშია ნათქვამი: „მირონს გადმო... იხილეთ სრულად

ადამიანი საბოლოოდ უნდა გამოვიდეს ყოველივე ხილულისაგან, უნდა დადგეს ნივთიერი სამყაროს გარეთ, უნდა განეშოროს ხორცის საფარველს, მთლიანად უნდა განიწმიდოს საკუთარი არსება ყოველივე ზედმეტისა და სხეულებრივისაგან, რათა მთლიანად გარდაიქმნა... იხილეთ სრულად

რაც უფრო მაღლა ვაყენებთ მიზანს, მით უფრო გვმართებს სიფრთხილე: ამ შემთხვევაში უგუნურება ეხება თვით სულს და საფრთხე ემუქრება არა რომელიმე საუნჯის დაკარგვას, არამედ თავის დაღუპვას და საკუთარი სულისათვის ზიანის მიყენებას ... ამიტომ, უ... იხილეთ სრულად

ადამიანს, რომელსაც ღმერთმა არსებობა მიანიჭა იმისთვის, რომ საღმრთო სიკეთეებით დამტკბარიყო, თავის ბუნებაში უსათუოდ უნდა ჰქონოდა სწორედ იმის მონათესავე რამ, რისიც იგი თანაზიარია. ამიტომაც არის იგი შემკული სიცოცხლითაც, სიტყვითაც, სიბრ... იხილეთ სრულად

ღმერთის განგებულება ყოველთვის და ყოველივეში უცვალებელია და ტყუილად მძვინვარებთ და დრტვინავთ თქვენ, ჰოი, კაცნო, როცა უსიამოდ უყურებთ საგანთა აუცილებელი თანამიმდევრულობის ჯაჭვს და არ უწყით, თუ რა მიზნისკენაა მიმართული ყველა ცალკეული... იხილეთ სრულად