საღმრთისმეტყველო წიგნები იკითხება ასომტავრული და ნუსხა-ხუცური დამწერლობით.

მწუხრი აღესრულება საღამოს და ეკუთვნის მეორე დღეს.

მწუხრი აღესრულება, რათა ვმადლობდეთ უფალს გასული დღისთვის და შევთხოვოთ კურთხევა მომავალი დღისთვის.

ცისკარი აღესრულება დილით ადრე, რათა დილიდანვე აღვუვლინოთ ღმერთს დიდება და შევთხოვოთ კურთხევა დამდგარი დღისთვის.

ღამისთევის ლოცვა არის მწუხრ-ცისკრის შეერთებული ღმრთისმსახურება.

ღამისთევის ლოცვა აღესრულება დიდი დღესასწაულების და ყოველი კვირადღის წინ.

უმთავრესი ღმრთისმსახურებაა საღმრთო ლიტურღია, რომლის დროსაც აღესრულება წმიდა ევქარისტია.

უმთავრესი ადგილია:
    1. პურის და ღვინის გარდასახვა უფალ იესო ქრისტეს ჭეშმარიტ ხორცად და ჭეშმარიტ სისხლად.
    2. ღმრთისმსახურთა და მორწმუნეთა ზიარება უფალ იესო ქრისტეს უწმინდესი ხორცითა და სისხლით,
    3. ხორცად და სისხლად პურის და ღვინის კურთხევითა და გარდასახვით და მისით მორწმუნეთა ზიარებით უფალი იესო ქრისტე ყოველ საღმრთო ლიტურღიაზე თავს წირავს მსხვერპლად ადამიანთა ხსნისთვის.

გვიჩვენა, როდესაც აიღო პური, აკურთხა, გატეხა, დაურიგა თავის მოწაფეებს და თქვა: ,,მიიღეთ და ჭამეთ: ესე არს ხორცი ჩემი. და მიიღო სასუმელი და ჰმადლობდა და მისცა მათ და თქუა: სუთ ამისგან ყოველთა: ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა აღთქუმისა, მრავალთათვის დათხეული მისატევებელად ცოდვათა" (მთ. 26,26-28).

წმიდა ევქარისტია რომ მსხვერპლია, ამაზე მეტყველებს უფალ იესო ქრისტეს სიტყვები: ,,ესე არს ხორცი ჩემი თქუენთვის მიცემული, ამას ჰყოფდით მოსა სენებელად ჩემდა; ესე სასუმელი - ახალი სჯული სისხლისა ჩემისა თქუენთვის დათხეული" (ლკ. 22,19-20).

დიახ, რამეთუ:
    1. პავლე მოციქული ებრაელთა მიმართ ეპისტოლეში საუბრობს ქრისტიანულ საკურთხეველზე, ხოლო საკურთხეველი მსხვერპლის გარეშე არ შეიძლება იყოს (ებ. 13,10).
    2. წმიდა ეგნატე, ანტიოქიის ეპისკოპოსი, პეტრე, პავლე და იოანე მოციქული მოწაფე, თავის ეპისტოლეში ფილადელფიელთა მიმართ წერს: ,,ერთ არს ხორცი უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, ერთ არს სასუმელი და ერთ არს საკურთხეველი".
    3. წმიდა იუსტინე, ფილოსოფოსი და მოწაფე, თავის წიგნში ,,დიალოგი" წმიდა ევქარისტიას ჩვენს, ე.ი. ქრისტიანულ მსხვერპლს უწოდებს.

ლოცვაში, რომელსაც მღვდელი წარმოთქვამს ქერუბიმთა საგალობლის დროს, წმიდა ევქარისტია წოდებულია, როგორც უსისხლო მსხვერპლი.
    განმარტება
    ჯერ კიდევ ძველ აღთქმაში წინასწარმეტყველი მალაქია წინასწარმეტყველებდა, რომ დადგება დრო, როდესაც ყველგან შესწირავენ ღმერთს წმიდა მსხვერპლს (1,11). ამ წინასწარმეტყველურ სიტყვებს ეკლესია ყოველთვის აღიქვამდა როგორც მაცხოვრის მსხვერპლად შეწირვას, რომელიც უწმიდესია და სრულიად შეუბღალავი და მუდამ შეიწირება თითქმის მთელს დედამიწაზე. ეკლესია გვასწავლის, რომ მოვა დრო, როცა ყველგან სადაც კი ადამიანი იქნება, აღესრულება საღმრთო ლიტურღია. და აი, დღეს ლიტურღია აღესრულება მთელს მსოფლიოში, იქაც კი, სადაც ქრისტიანები უმცირესობაში არიან. ქრისტიანული სარწმუნოება, და მასთან ერთად ლიტურღიაც, დედამიწის ასეთ ადგილებშიც აღწევს. ნელ-ნელა ახლოვდება ის დრო, რომლის შესახებაც წინასწარმეტყველი მალაქია ამბობდა, რომ ყოვლისმპყრობელი უფლის სახელი ყველა ხალხს შორის წარმოითქმება აღმოსავლეთიდან დასავლეთამდე.

მათ შორის სხვაობა ისაა, რომ
    1. ჯვარცმით მსხვერპლშეწირვა ერთხელ მოხდა გოლგოთაზე, მაშინ როცა ლიტურღიული მსხვერპლშეწირვა ხშირად აღესრულება და შეიწირება მუდამ, სადაც კი მართლმადიდებელი ქრისტიანები იქნებიან, ქვეყნიერების აღსასრულამდე.
    2. ჯვარცმის მსხვერპლი სისხლიანი იყო, ლიტურღიული მსხვერპლი კი უსისხლოა,
    3. ჯვარცმით მსხვერპლის გაღება მთელი ქვეყნიერებისთვის მოხდა, ლიტურღიული მსხვერპლიც მთელი ქვეყნიერებისთვის შეიწირება, მაგრამ უმთავრესად იმ მორწმუნეთათვის, ვინც ლიტურღიას ესწრება.

საღმრთო ლიტურღიაზე მოიხსენიება უფალ იესო ქრისტეს მიწიერი ცხოვრება შობიდან მის ზეცად ამაღლებამდე.

საღმრთო ლიტურღია იყოფა:
    1. პროსკომიდიად ანუ კვეთად, რომლის დროსაც ხდება პურის და ღვინის მომზადება მსხვერპლშეწირვისთვის,
    2. და საკუთრივ ლიტურღიისაგან, რომელიც თავის მხრივ მოიცავს კათაკმეველთა და მორწმუნეთა ლიტურღიას.

სიტყვა პროსკომიდია ნიშნავს მსხვერპლს, შესაწირავს.

იმიტომ, რომ ქრისტიანობის პირველ საუკუნეებში წმიდა მსხვერპლშეწირვისათვის პური და ღვინო ტაძარში მორწმუნეთ თვითონ მოჰქონდათ.

სამსხვერპლო პურს ეწოდება სეფისკვერი.